Tafeltje Ontdek Me

Op internet is er een aantal diensten dat het voor aanstormend muziektalent mogelijk maakt ontdekt te worden. Ik noem: Garageband.com en Sellaband.com. Ik ben nog geen regelmatige bezoeker van deze sites maar steeds als ik er een kijkje neem raak ik enthousiast.

Het principe is simpel: je kunt gratis luisteren naar muziek. Het aantal keren dat een track beluisterd wordt, wordt geregistreerd en zo ontstaat er een hits-chart. De hoogst genoteerde tracks / bands zijn blijkbaar erg populair. Daarmee hebben ze een grote kans dat een platenmaatschappij hen een contract aanbiedt. Bij Sellaband kun je een aandeel nemen in een band, bijdragen aan het dekken van de kosten van een debuutcd en meeprofiteren met hun succes.

Ik ben een groot voorstander van gratis muziek. Sinds Napster, Kazaa en Limewire download ik muziek en kom ik in aanraking met artiesten waar ik normaal nooit aan gedacht zou hebben.

Muziek verrijkt je leven, vooral als het gratis is.

Downloaden gaat natuurlijk ten koste van de opbrengsten voor muziekbands. Dat vind ik eigenlijk zo'n ramp niet. Cd-verkoop en het maken van videoclips werd zo'n beetje de core business van een artiest, terwijl een muzikant z'n brood voornamelijk zou horen te verdienen met optreden. Of zeg ik nu iets heel ergs. Ja hè? Ik schrik er zelf van.

Maar met Garageband en Sellaband kunnen muzikanten internet eindelijk positief gebruiken. Zolang je een aanstormend talent bent uiteraard. Ben je eenmaal ontdekt, dan blijft het lonend je muziek te verwijderen van deze websites en je fans weer als vanouds dwingen de portemonnee te trekken voor een cd.

Poll-model

Ik heb een poll op mijn blog geplaatst. Helaas bleek de poll niet te werken, volgens een oplettende lezer:

Ik heb gezien dat ook u als hedendaags wetenschapper zich sinds kort toelegt op verkiezingsonderzoek. Ik concludeer dat althans uit het feit dat u een web-poll hebt geplaatst op uw Reageerbuis-blog. Ik prijs dat initiatief. Het moet mij echter van het hart dat deze poll op twee punten niet geheel aan mijn verwachtingen voldoet:
§ Ik kan niet stemmen!? De “vote”-button verschijnt niet op mijn beeldscherm. Waarom wilt u mijn mening niet weten?
§ De Partij voor het Fatsoen staat geheel ten onrechte niet genoemd in uw lijst met partijen. Ik vind dit een schromelijke omissie. Ik hoop dat u deze fout snel zult herstellen
Ik verwijs u graag naar de Website voor het Fatsoen waar u meer informatie kunt vinden over onze partij, die bij de komende kamerverkeizingen hoge ogen zal gooien.

Ik heb er geen bezwaar tegen wanneer u deze e-mail zou publiceren op uw Reageerbuis-blog.

Hoogachtend,
Marcus

De poll werkt nu wel. Ik hoop zo meer over mijn lezerspubliek te weten te komen. Staan de antwoorden mij niet aan, dan stop ik subiet met mijn blog.

Opsporing vergezocht

Ik kijk vanavond naar Opsporing Verzocht, het AVRO programma waarbij de hulp van de kijker wordt ingeroepen om onopgeloste criminele zaken op te lossen. Een goed programma. Te zien zijn zedenmisdrijven en overvallen.

Er wordt ook een filmpje vertoond waarin een echtpaar uit een speelgoedwinkel twee spelcomputers stelen. Kijk, en dan gaat het programma toch echt te ver.

Ik vind het stelen van een spelcomputer niet zo ernstig, dat het leven van de daders daarvoor overhoop gehaald hoeft te worden, door hun gezichten zeer duidelijk in beeld te brengen. De daders keken of het winkelpersoneel niet oplette tijdens hun actie en checkten ook of het alarm werkte. Toen dat niet het geval was, liepen ze met de spelcomputers de winkel uit. De winkel had duidelijk de beveiliging niet op orde.

De schade van de winkel zal miniem zijn in vergelijking met de schade die het echtpaar nu oploopt. Waar is de grens? Ik vind dat daders op tv alleen getoond moeten worden als zij slachtoffers maken en die slachtoffers getraumatiseerd of vermoord zijn.

Straks worden daders al op tv getoond als zij zich schuldig maken aan het toepassen van het LIFO systeem in supermarkten.

Supermarktcrimi

Ik ben een supermarktcrimi. Ik pak altijd het flesje of het pakje dat achterin staat in plaats van voorin, zodat de uiterste verkoopdatum verder in de toekomst ligt. Het scheelt soms wel een week. Supermarkten hanteren FIFO (First In First Out), maar ik overrule dit met mijn LIFO (Last In First Out) acties. Ik weet dat dat niet klopt, zo ontstaan winkeldochters, maar zolang de meerderheid van de klanten mijn voorbeeld niet volgt, kan ik blijven genieten van extra versheid. Zo krijg ik meer vitaminen en overlevingskansen dan de eerlijke klant. Ik kan het niet helpen, ik ben slechts het slachtoffer van mijn selfish genes.

Vader Abrahams teksten officieel verdacht

Ik hou niet zo van conspiracy-theorieën, want ze zijn zo lastig te bewijzen of te ontkrachten. Erin geloven is zo makkelijk, het weerleggen zo moeilijk.

Wel heb ik erg opgekeken van een gerucht dat vandaag officieel bevestigd lijkt te zijn. Vader Abraham blijkt in zijn teksten (vooral die uit de tachtiger en negentiger jaren) op slinkse wijze racistische voorkeuren gecodeerd te hebben. Z'n teksten lijken op het eerste gehoor onschuldig, maar er blijkt een diepere laag in verscholen te gaan. Vandaag verscheen een vernietigend rapport van Amerikaanse neuro-linguïsten die met behulp van hun theorie de songteksten van Vader Abraham hebben doorgelicht. Op Cnn.com is het op dit moment al een nieuwsfeit. Misschien is het wel het onderwerp van gesprek vanavond in Pauw & Witteman.

Link: cnn.com

Googlidcorrectie

Is Google begonnen aan een face-lift? Bij het weergeven van zoekresultaten ziet Google er op mijn scherm ineens anders uit. Het vreemde is dat Isis, met dezelfde internetverbinding en met hetzelfde IP-adres, nog de ouderwetse Google in beeld krijgt. Bij mijn voorkeuren staat niets wat zou kunnen duiden op een andere weergave.
In de weergave staan Afbeeldingen, Nieuws, Discussiegroepen etc. links in een aparte kolom en staat het totaal aantal zoekresultaten en de tijd die de zoekopdracht in beslag nam onderin.
Hebben meer mensen dit ondervonden? Ben ik gebombardeerd tot bèta-versie proefkonijn?

Toevallig had ik het er gister met Isis over dat het mij opviel dat Google de laatste paar dagen minder rake zoekresultaten toont. Alsof ze minder tijd zijn gaan investeren in de kwaliteit van zoekresultaten (ik denk namelijk dat hun algoritme continue bijsturing vergt van mensen van vlees en bloed). Hun marktaandeel is immers zo goed (to google is een officiële verrijking van de Engelse taal) dat het wel wat minder kan met die kwaliteit.

En nu plotseling die nieuwe look. Het kan geen toeval zijn. Gossip: Google goes gobbledegook!

Link: met een trucje kan iedereen de nieuwe Google zien: Arstechnica

Vrouwenpruik veiliger dan helm

Uit onderzoek is gebleken dat fietsen met een vrouwenpruik op veiliger is dan met een helm.

Ian Walker, psychologieprofessor aan de University of Bath, bedacht het onderzoek en voerde het uit. Hij bevestigde een afstandsensor aan zijn fiets zodat de afstand waarmee een voertuig zijn fiets passeerde kon worden geregistreerd.
Hij fietste in totaal 300 km door Salisbury en Bristol en werd 2500 keer ingehaald. Hij fietste met helm, zonder helm, en met een vrouwenpruik, waardoor hij van achteren op een vrouw leek.

De gemiddelde afstand waarmee een auto hem passeerde was 1,3 meter. Zonder fietshelm was dit 8 cm meer. Ook met een vrouwenpruik op was de afstand groter.

Hij werd 2 keer geraakt door een voertuig. Beide keren droeg hij een helm.

Link: Bicycle overtaking studies

Nostalgamus

Als kind had ik al nostalgische gevoelens over de tijd waarin ik leefde, omdat ik wist dat ik er later op die manier op zou terugkijken. Ik had zeg maar visioenen over mijn toekomstige verlangen naar het verleden. Je had liedjes als "Oh Nellie van den Heuvel uit de vierde klas, hoe verliefd ik was, toen het zomer was", of "Buiten huilt de wind om 't huis, en binnen stond de kolenkit paraat, en de stoep, waarop geknikkerd werd was 't belangrijkste stukje van de straat". Of: "Het dorp, ik weet nog hoe het was, de boerenkinderen in de klas, een kar die ratelt op de keien."

Maar vandaag de dag kijk ik eigenlijk helemaal niet zo terug naar het verleden (laat staan dat ik in een dorp ben opgegroeid). De visioenen van een toekomst vol nostalgie en heimwee zijn dus onjuist gebleken. Ik ben er waarschijnlijk ingeluisd, door al die prachtige liedjes. Nog steeds luister ik er met plezier naar en nostalgische hormonen worden makkelijk opgerakeld. Het zal wel iets met mijn hang naar bredere perspectieven te maken hebben.

I love my metal jacket

Vrijdagavond was ik met Pepster in het Patronaat, de kleine zaal. Al heel vroeg, namelijk om zeven uur. Ik dacht dat we de eersten zouden zijn, maar dat viel mee. Heel duister Haarlem en verre omstreken had zich hier verzameld om Hell on Earth mee te maken, een tour van diverse metalbands uit oa. USA (God Forbid), Duitsland (Maroon) en Zwitserland (Cataract). Van zeven uur tot ongeveer half één 's nachts openden zich de poorten van de hel, met verhoogd risico op gehoorbeschadigingen en klaplongen. Ik vind een metalbandje op z'n tijd best leuk, maar vijf uur achter elkaar is toch wat lang voor iemand die nauwelijks verschil kan opmerken tussen de bands, laat staan de nummers van die band. Het ontbreken van dynamiek (tempowisselingen) is een van de eigenschappen van metal. De andere eigenschappen openbaren zich alleen aan de geoefende luisteraar. Wel werd duidelijk dat bij Maroon de X-factor voor metalbands ontbreekt (ze oogden te braaf) en dat Cataract eruit sprong. We besloten ons niet te begeven in de pit (springende en om zich heen slaande muziekliefhebbers) die zo groot werd dat slechts een dunne veilige periferie overbleef, waar je bier nog in je glas bleef. Na afloop waren we Purified by blood (ook een van de bandjes). Daarna bleek de poort naar de hemel (het hek dat de toegang naar de grote zaal boven blokkeerde) geopend te zijn, waar we onze trommelvliezen konden laven aan dance, waar ik normaal gesproken niet van hou, maar nu een heilzame werking op m'n gestresste zenuwstelsel bleek te hebben.

Nee, dan Gothic, dat meer contrast heeft, juist gebruik maakt van contrast, het contrast tussen hemel en hel. Zet eens een video op van The Cradle of Filth en je begrijpt niet waarom Madonna zoveel ophef kan veroorzaken door aan een kruis te hangen. Het kan veel beter, mooier, en verontrustender.

In oktober (bij uitstek een gothic-maand) gaan de Bloggerdebloggers naar The Gathering, ook in het Patronaat. Een gothic-band, tenminste hun jaren 90 roots liggen daar. Geen idee welk genre stempel ze nu dragen... misschien triprock (door henzelf uitgevonden term).

Junk DNA

Wat is het leven toch mooi, al die verschillende levensvormen, zo prachtig vormgegeven. Toch wordt er achter de schermen maar wat aangerotzooid door de evolutie. Want een levensvorm, bijvoorbeeld de mens, wordt gemaakt aan de hand van de genen uit zijn DNA. Niet al het DNA wordt gebruikt. Een groot deel van het DNA is onwerkzaam en wordt van ouder op kind overgebracht, zonder enig nut. In de loop van de evolutie zijn bepaalde genen uitgezet omdat die voor de overleving niet meer nuttig of zelfs gevaarlijk konden zijn. Zo hebben mensen hun vacht verloren, hun staart enzovoort.

Er werd onlangs ontdekt dat genetisch gemanipuleerde fruitvliegjes, normaal vreedzame lievelingetjes, gevaarlijke killers werden. Nog opmerkelijker was dat zij een heel arsenaal aan nieuwe complexe gedragspatronen vertoonden, dat alleen verklaard kon worden door aan te nemen dat deze gedragspatronen vrijgekomen waren uit voorheen 'junk' DNA.

Men dacht dat junk DNA vol met fouten zou zitten, omdat dit DNA niet gevoelig is voor natuurlijke selectie. Fouten in het kopiëren ervan zal bijvoorbeeld nooit leiden tot het tot het sterven van de drager ervan. Blijkbaar wordt dit DNA toch redelijk foutloos overgebracht van generatie op generatie.

Wat zou er in ons junk DNA verscholen liggen? Kunnen wij weer in een aapmens veranderen door het aanpassen van enkele genen die grote delen junk DNA onderdrukken?

Wie weet wordt het in de toekomst mogelijk dit junk DNA naar believen aan en uit te zetten. Tijdens vakantie kunnen we de aap in onszelf aanzetten. Na twee weken zwieren aan lianen in een of ander oerwoud, kunnen we de stress van onze kantoorbaan dan weer helemaal aan.

De toekomst van de ruimtevaart hangt aan een nano draadje

Keer op keer lijken sprookjes de toekomst te vertellen, vermomd in raadselachtige verhalen. Het sprookje "Jan en de bonestaak" vertelt over een jongen die in een bonestaak klimt om er boven een luchtkasteel aan te treffen. In de niet al te verre toekomst zal zoiets werkelijkheid worden.

Er is wel eens geopperd om een satelliet die om de aarde draait met de aarde te verbinden door een draad. De satelliet moet stilhangen boven de aarde, in een zogenaamde geostationaire baan boven de evenaar. Via die draad kan een lift nieuwe satellieten de ruimte in sturen of kunnen astronauten het internationale ruimtestation bereiken.

Leuk in theorie, maar de lengte van zo'n draad is zo groot dat die zal bezwijken onder zijn eigen gewicht. Maar met de komst van nanotechnologie wordt het mogelijk nieuwe materialen te ontwikkelen, waaronder uiterst sterke, zeer lichte draden. Daarmee wordt zo'n ruimtedraad een mogelijk alternatief voor de huidige, zeer dure, ruimtevluchten van space shuttle en raketten. Materiaal de ruimte inbrengen kan dan voor een fractie van de huidige kosten, waarmee ruimtestations en maanbases maken bijna een koud kunstje wordt.

Ik vraag me wel af wie zo'n draad, met een lengte van bijna 36.000 kilometer, gaat opruimen, mocht die toch een keertje breken...

Wetenschap is saai

Tijdens een familie-uitje vandaag kreeg ik te horen dat mijn blog zo saai is, want "het gaat over wetenschap". Ik schrijf juist over dit onderwerp om de saaiheid van het alledaagse bestaan wat te verluchtigen! Maar om aan deze kritiek tegemoet te komen, heb ik besloten nu over iets alledaags te bloggen: het familie-uitje van vandaag.

We waren in Linnaeushof, Europa's grootste speeltuin. Wie was Linnaeus eigenlijk? Hij was bioloog in de 18e eeuw en heeft de binomiale nomenclatuur voor levende wezens ingevoerd. Ieder levend wezen kreeg daarmee een voor- en achternaam. Piet Janssen is bijvoorbeeld een homo sapiens, een kat is Felis Silvestris. Daarmee maakte hij het voor Darwin heel inzichtelijk en kon hij zijn evolutietheorie beter ontwikkelen.

Het leuke aan Linnaeushof is dat de meeste attracties mechanisch in plaats van elektrisch zijn. Er wordt gebruik gemaakt van zwaartekracht (b.v. stoeltjesliften, glijbanen), centrifugale krachten (ronddraaiende plateaus, molens) en elastische krachten (trampolines).

Het leukste toestel vond ik een wip met contragewicht die je kon laten ronddraaien door je met je voeten af te zetten. Het vreemde is dat je je afzet om het apparaat tegen de klok in te laten draaien (A), wat ertoe leidt dat het apparaat in z'n geheel met de klok meedraait (B, zie illustratie).

Het was een leuke, zonnige dag.

Ik vond het ook erg leuk om eens niet over wetenschap te schrijven.

Major Stef

Ik vind het een beetje lullig om te zeggen, maar ik heb de cd van Stef Bos gekocht. Het heet Ruimtevaarder. Ik werd ooit door de wekkerradio met het lied De ruimtevaarder gemaand tot opstaan. Als je hoofd nog leeg is, kan een lied je gemakkelijk vullen. Ken je het effect dat een liedje op zo'n moment een eeuwigheid lijkt te duren? Het beschijft de gedachten van een ruimtevaarder die door een noodlottige gebeurtenis uit zijn baan rond de aarde raakt en gedoemd is voor eeuwig het heelal in te vliegen. Ik heb me wel eens afgevraagd of ruimtevaarders die naar de maan gingen zelfmoordpillen aan boord hadden, voor het geval dat ze uit hun baan zouden raken. Want in welk ander beroep is het vervelender om je baan te verliezen?

Ik heb mezelf losgelaten
En het keerpunt is voorbij
Zo dans ik verder van de aarde
Tot het einde van mijn dagen
Tot ik in het niets verdwijn

In de film 2010: the year we make contact, wordt de angst van een ruimtevaarder die een ruimtewandeling maakt hoog boven Jupiter goed verbeeld. Hyperventilerend aan een zijden draadje tussen niets en nergens.

Ik ben een ruimtevaarder
Ik volg een koers die ik niet ken
Ik heb het recht om te verdwalen
Zo kan ik worden die ik ben

luister

Maar ik aanvaard het...

Niemand keek eigenlijk vreemd op toen George Bush afgelopen woensdag openlijk toegaf dat er geheime CIA-gevangenissen bestaan. Alleen minister Bot van Buitenlandse (vieze) zaken, die destijds valselijk was voorgelicht door Condoleeza Rice, schok er een beetje van. "Maar ik ben blij dat Bush nu open kaart speelt". Hij ziet toch weer een lichtpuntje.
Hij vroeg zich niet af wat Amerika nog meer voor ons verborgen houdt, waar geen onderzoekscommissie op is gezet die Amerika met feiten dwingt de waarheid te vertellen.
Hij vroeg zich ook niet af waarom die CIA-gevangenissen eigenlijk geheim zijn. Wat doen ze precies met die gevangenen? Zal Amerika zich iets van de eisen van Amnesty International aantrekken?

Ik moet denken aan het liedje van Anneke Grönloh: Jij bent mijn leven.

Ik weet dat je liegt
En dat je mij bedriegt
Maar ik aanvaard het
Want jij bent m'n leven

luister

Maar het geduld van minister Bot was eigenlijk al op. Met Iran. "We laten niet met ons sollen", zei hij afgelopen zaterdag tijdens een EU-top. Want Iran lapt zomaar VN resoluties aan zijn laars! Dat mag niet, ook al doet Israël niet anders, maar dat is een heel ander verhaal. "We zullen niet terugdeinzen voor stevige maatregelen", zei hij. Stel je voor dat Iran kernwapens krijgt! Dat mag niet, ook al heeft Israël, India en Pakistan ze wel, maar dat is een heel ander verhaal.

Jammer dat het niet gelukt is Iran uit zijn tent te lokken met de oorlog in Libanon. Maar ook minister Bot draagt graag zijn steentje bij om die oorlog tussen Iran en Amerika eindelijk te laten beginnen.

Links:
Jan Blokker - NRC
Iran, Amerika en de volgende oorlog (SP)
Anneke Grönloh official website

Is 't kofschip gezonken?

Ik erger me aan de toenemende verloedering op taalgebied. Het lijkt wel of men verleerd is hoe te spellen. Is 't kofschip soms definitief gezonken?

Voorbeeld: wat gebeurd er?
Blijkbaar lijkt 'gebeurd' hier op een voltooid deelwoord en wordt de regel van 't kofschip toegepast. Maar ik zie geen hulpwerkwoord. Dus is het onvoltooid tegenwoordige tijd en moet er een t achter: wat gebeurt er?

Nog een voorbeeld: ik ga met me hond naar de dokter.
Dit is volgens mij een geval van sms-itis: in een mobieltje is het makkelijker om 'me' in te toetsen dan 'm apostrof n'. Maar helaas wordt deze gewoonte in andere media overgenomen.

Op mijn middelbare school moesten we hele spelschema's uit ons hoofd leren. Ik weet nog dat het hele bord volgekrijt stond met regels en pijlen die naar andere regels verwezen. Ik heb altijd geweigerd dat schema te leren. Spelling (betreffende de d, de t en de dt) is namelijk heel simpel. "Lopen invullen of 't kofschip gebruiken". Als het geen voltooid deelwoord is (er is een hulpwerkwoord aanwezig) vul je lopen in. Hoor je dan een t dan gebruik je de t. Is het wel een voltooid deelwoord, dan gebruik je de regel van 't kofschip. Als het eindigt op k, f, s, ch, p dan komt er een t achter, anders een d. Even opletten of het geen valse f of s is (geloven, ik heb geloofd ipv ik heb gelooft, verpozen, ik heb verpoosd ipv ik heb verpoost).

Volgens mij komt deze verloedering door de computer en dan met name door internet. Het geschreven woord is nog nooit zo gemakkelijk geschreven en nog nooit zo gemakkelijk gelezen. Je taalgevoel ontwikkel je door te lezen en de regels op onbewust niveau op te slaan. Als je voortdurend met verkeerde spelling geconfronteerd wordt, is het niet vreemd als je die gewoonte gaat overnemen.

Het Groot Dictee der Nederlandse Taal is ooit in het leven geroepen om deze verloedering een halt toe te roepen. Maar ze zijn hun doel ver voorbij geschoten. Het Dictee suggereert namelijk dat spelling moeilijk is. Zo moeilijk, dat eigenlijk niemand foutloos kan spellen. Het is dus niet erg om fouten te maken.

Ik ben het ermee eens dat niemand de volgende zin foutloos hoeft te spellen:

Alleen de T-vormige accessoires van haar telkenmale geüpdatete gsm’etje verlenen haar nog een fractie sex-appeal, bedacht hij toen hij de etiketloze fles als een pasgeboren baby dodijnde in zijn elleboogholte.

Maar er zijn een paar basisregels die steeds vaker geschonden worden. Niet alleen in e-mail, maar zelfs in ondertitels en advertenties. Voor je het weet, weet niemand meer hoe er gespelt moet worden!

Oorlog

5 september 2006 - Ik kom onder de douche vandaan en neem een wattenstokje. Ik maak draaiende bewegingen in m'n oor zodat m'n oren van binnen droog worden en overtollig vuil verwijderd wordt. Ik weet dat het zinloos is, er blijft nooit iets aan het watje kleven, maar het is zo'n lekker gevoel dat ik er niet mee kan stoppen.

6 september 2006 - Ik kom onder de douche vandaan en neem een wattenstokje. Ik maak draaiende bewegingen in m'n oor zodat m'n oren van binnen droog worden en overtollig vuil verwijderd wordt. Ik weet dat het zinloos is, er blijft nooit iets aan het watje kleven, maar het is zo'n lekker gevoel dat ik er niet mee kan stoppen.

7 september 2006 - Ik ga zo onder de douche. Ik kijk nu al uit naar het wattenstokje.

De sleutel tot Nostradamus

De 1000 verzen van Nostradamus snijden geen hout. Ze zijn geschreven in cryptische wartaal en ook de volgorde van de verzen lijkt nergens naar.

Ik ging zoeken op de woorden 'great city' en 'new city' (in de Engelse vertaling) en vond een regelmaat. Ik heb er verder geen tijd voor, maar misschien kan iemand anders dit idee oppikken en er rijk mee worden.

De regelmaat is als volgt:

Begin met vers II:54.

Because of people strange, and distant from the Romans
Their great city much troubled after water:
Daughter handless, domain too different,
Chief taken, lock not having been picked.

Ga 43 + 111 verzen verder en kom aan bij vers IV:08.

The great city by prompt and sudden assault
Surprised at night, guards interrupted:
The guards and watches of Saint-Quentin
Slaughtered, guards and the portals broken.

Ga 43 + 222 verzen verder en kom aan bij vers VI:73.

In a great city a monk and artisan,
Lodged near the gate and walls,
Secret speaking emptily against Modena,
Betrayed for acting under the guise of nuptials.

Ga 43 + 333 verzen verder en kom aan bij vers X:49.

Garden of the world near the new city,
In the path of the hollow mountains:
It will be seized and plunged into the Tub,
Forced to drink waters poisoned by sulfur.

Een Google zoekopdracht op "nostradamus 111" brengt mij op het spoor van een zgn. zonnetafel. Ik had er nog niet van gehoord.

Voor degene die er wat in ziet: doe er je voordeel mee. Ik zou het wel op prijs stellen als ik in de bronvermelding van je boek kom.

Hyperdimensionaal e-mailen

Een gedachtenspinsel of realiteit? Misschien is het in de toekomst mogelijk hyperdimensionaal te e-mailen. Het idee is dat er meerdere, misschien zelfs oneindig veel universa bestaan, die vlak naast elkaar liggen, elk een beetje anders dan de andere, zogenaamde parallelle universa. Door gebruik te maken van de quantum-eigenschappen van ruimte en tijd zouden we in contact kunnen komen met deze universa. We zouden op die manier de capaciteit van ons eigen internet-netwerk kunnen uitbreiden door internetverkeer uit te besteden aan netwerken in parallelle universa die vlak naast ons liggen en op minieme variaties na volkomen identiek zijn aan het onze.
Zo kan een e-mail tussen verzender en ontvanger een paar keer zijn overgesprongen naar een ander universum. Het is zelfs mogelijk dat verzender en ontvanger zich niet in hetzelfde universum bevinden. Omdat de universa nagenoeg identiek zijn, zal dat in de meeste gevallen niet tot problemen leiden. Toch zou het kunnen voorkomen dat de variaties merkbaar zijn.
Zo zou een verzender een liefdesverklaring naar een ontvanger willen sturen, maar op het laatste moment besluiten om niet op de verzendknop te drukken. De kans bestaat dat de ontvanger de liefdesverklaring toch ontvangt, omdat die liefdesverklaring afkomstig is van de verzender in een parallel universum.

September (David Sylvian)

Walking with dinosaurs

Vandaag waren Isis en ik in Naturalis, vergezeld door drie dolenthousiaste tienermeiden. We liepen langs en door de evolutie. Imponerende dinosauriërs keken op ons neer. Hun gewicht voelde als het gewicht van honderden miljoenen jaren ouderdom dat elk menselijk begrip te boven ging. Het leven zocht z'n weg in duizenden vormen, vachten, veren en schubben totdat een of andere ramp de ontstane levensboom tot aan de wortel terugsnoeide. Maar blijkbaar kent het leven geen grens aan z'n spontaniteit en begint 't het mooie spel steeds opnieuw. En nu liepen wij er. Die drie meiden waren het bewijs dat de flexibiliteit en creativiteit van het leven nog even sterk is als ooit. Even waren ze deel van de tentoonstelling, als pronkstuk.

En hoe futiel we ons ook voelden, omringd door die zee van tijd en brute zwaargewichten, toch hoopte ik stiekem dat het universum dit keer zuinig om zal springen met deze fantastische levensvorm die mens heet.