Al Gorea

Je hoort maar weinig mensen zeggen dat het zo'n lekker weer is. Het warme weer heeft een kille kant gekregen, door het doom-scenario dat Al Gore ons voorschotelde.

Afgelopen woensdag bereikte ons het bericht dat er een aarde-achtige planeet is gevonden, in het sterrenbeeld Weegschaal, niet verder dan zo'n 20 lichtjaar van ons verwijderd. Dat is zowat om de hoek!

Met de huidige technieken is het al bijna mogelijk deze planeet te bereiken in 30 jaar tijd, waarbij voor de reiziger zelf de tijd nog veel korter duurt. Versnellen tot de lichtsnelheid zal ongeveer een jaar in beslag nemen, daarna vertraagt de tijd dermate ("algore-ritmisch"), dat zeer grote afstanden bijna ongemerkt overbrugd kunnen worden. Je bent er voor je het weet.

De planeet heeft een aangename temperatuur en waarschijnlijk een atmosfeer en mogelijk water. Stel je eens voor: a brandnew world!

Nu Al Gore ons duidelijk heeft gemaakt dat het ons hier te heet onder de voeten wordt, doemt het nieuwe Eldorado dus alweer op: Al Gorea.

Well, I dreamed I saw the silver
Space ships flying
In the yellow haze of the sun,
There were children crying
And colors flying
All around the chosen ones.
All in a dream, all in a dream
The loading had begun.
They were flying mother nature's
Silver seed to a new home in the sun.
Flying mother nature's
Silver seed to a new home...

The party is over

Gisteravond mocht ik één van de vier feestbeesten zijn in een spetterende 70's party op het station in Haarlem. Meer dan 120 mensen die hun roots water gaven en kosten noch moeite gespaard hadden om er goed fout uit te zien.

Vandaag hebben Isis en ik niets anders gedaan dan op de bank gelegen en teruggedacht aan het geweldige feest. Een mooie herinnering om te bewaren voor een regenachtige dag.

Hoe zal een 00'er party er over dertig jaar eigenlijk uitzien?


Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan...

Geruststellend alarm

Zondag bleven de inwoners van Helmond buiten genieten van het mooie weer, terwijl de sirenes afgingen, in verband met een brand.

Blijkbaar werkt het alarmsignaal niet meer om bewoners te alarmeren.

Elke eerste maandag van de maand om 12 uur 's middags gaan de sirenes aan om te testen of er geen vogelnestjes in de alarmtoeters zitten. Nederland is dan net gaan lunchen, de kop van de werkweek is eraf. Het alarmsignaal is dan een feestelijk geluid. Er zijn mensen die het alarmsignaal gebruiken als aanwijzer dat het weer tijd is voor de maandelijkse barbecue.

Bij mij werken de sirenes ook feestelijk uit. Het doet me denken aan de feestelijkheden rond 4 mei, 5 mei, het Songfestival en Koninginnedag. Ook al is 4 mei niet feestelijk bedoeld, de saamhorigheid, de kranslegging, de bezinning vind ik erg prettig.

De oude sirenes hadden nog iets angstaanjagends, maar de nieuwerwetse sirenes missen dat effect. Ze hebben iets clownesks en werken op de lachspieren.

Er wordt nu onderzoek gedaan naar het waarom van het niet reageren op het alarmsignaal.

Ik denk dat het stoppen met de maandelijkse test belangrijk is. Eén keer per jaar lijkt me voldoende.

Ariane

Een naam waar ik enthousiast over ben. Dit is de 21e eeuw, maar ik merk er zo weinig van. Hadden alle SF-schrijvers uit de vorige eeuw ongelijk, of zitten wij zelf op een dwaalspoor? Ik denk het laatste. Dit moet de space-age zijn, ja?

Mensen, vooral vrouwen, dienen gehuld in strakke zilverfolie pakjes over straat te gaan terwijl hun ogen naar verre horizonten blikken. Voer gesprekken, niet over dubbele paspoorten, maar over zuurstofatmosferen rond Betelgeuze. Bouw steden volgens sterrenbeelden. Seks met robots? Moet bespreekbaar zijn. Barbarella als de meest gekozen meisjesnaam, naast Ariane.

Want de enige uitweg uit dit tranendal is omhoog. Dat geeft lucht aan het eeuwige wellus-nietus. Het dak eraf van bekrompen schedels. Walk that moon! Het universum als nieuwe religie en onuitputtelijke inspiratiebron voor mode en muziek. Zie daar: de bakermat van een nieuwe cultuur.

Het begin is er. Moge je licht helder schijnen over dit moeras, oh Ariane Wilhelmina Máxima Ines.

Prinses der Nederlanden en daarboven.

De laatste uitvinding

Een uitvinder besloot op zijn sterfbed tot een heldendaad. Gewapend met zonnepaneel en elektriciteitssnoer blies hij zijn laatste adem uit.

Een hand wees hem de weg naar een donkere tunnel. Aan de andere kant scheen een licht. Hij werd opgetild door een onzichtbare kracht en langzaam werd hij naar het licht toegetrokken. Het was waar wat ze zeiden... een bron van oneindige wijsheid en liefde openbaarde zich aan de uitvinder. De bron van alle kennis... onmogelijk om te weerstaan voor een man die zijn leven aan de wetenschap had gewijd.

In het laatste moment, vlak bij de onweerstaanbare kracht van dat licht, greep hij zich vast aan een boomwortel die daar uit de wand van de tunnel was gegroeid. Hij bevestigde het zonnepaneel en sloot de draden aan. Toen zuchtte hij, glimlachte en werd opgenomen in het licht.

Sindsdien brandt er licht in Utopia. Op het graf van de uitvinder staat een kleine elektriciteitscentrale. Genoeg om duizend planeten van stroom te voorzien.

Nomenalia

Ananda, Astoria, Anastasia, Arabia, Anesthetia, Analia, Agatha, Agnetha, Andréa, Amerika, Afrika, Asia, Asocialia, Antidepressiva, Antialcoholica, Angélica, Arepublica, Argentina, Abominabila, Anarchia, Abortia, Arrogantia, Alaafia, Aapnootmiesia, Aqua, Aardappelia, Allochtonia...

Of toch gewoon Trui?

Update: Of toch gewoon Ariane.

Geen cola voor Jezus

Als Jezus in een speelfilm een colaatje nuttigt, welke partij zou dan protesteren? Het Vaticaan of the Coca Cola Company?

De speelfilm 7 km da Gerusalemme (7 kilometer van Jeruzalem) van Claudio Malaponti gaat voorlopig niet in première omdat de Italiaanse divisie van Coca-Cola met juridische stappen dreigt.

De producent gaat daarom de gewraakte scène schrappen, hoewel hij niets van de kritiek begrijpt. "Ik heb een diep-religieuze film gemaakt".

In de film komt een Italiaanse reclamemaker in de woestijn van Israël Jezus tegen en geeft hem een lift. Deze stapt in, doet zijn veiligheidsgordel om, aanvaardt dankbaar een blikje cola en drinkt het gretig leeg. "Mijn God, wat een getuigenis", zegt de reclamemaker daarop.

De paus was niet tegen de scène met de cola. Hij hoopt dat de film bijdraagt aan de liefde voor Jezus en aan de rijkdom van zijn boodschap.

Burp!

Poezelige muizenissen

De parasiet Toxoplasma Gondii maakt muizen verliefd op katten. Waarom? Omdat het in de levenscyclus van de parasiet absoluut noodzakelijk is dat de muis wordt opgegeten door de kat. En inderdaad... het loopt slecht af met de verliefde muis.

De parasiet blijkt de hersens van de muis te beïnvloeden, waardoor deze de geur van kattenurine lekker gaat vinden, terwijl hij of zij daar normaal doodsbang voor is.

Uit hersenonderzoek blijkt nu dat de parasiet de hersenen met chirurgische precisie aantast. Het gebied amygdala in de hersenen van muizen, dat verantwoordelijk is voor geconditioneerde reflexen waaronder vluchtgedrag bij de geur van kattenurine, bleek bij geïnfecteerde muizen twee keer zoveel van de parasiet te bevatten dan andere delen van de hersenen.

Hoewel de parasiet een constructieve bijdrage levert aan een vreedzamere wereld, valt niet te verwachten dat de kat deze bijdrage zal beantwoorden met evenveel vredelievendheid.

Gewenste en ongewenste wanorde

Tijdens een verhuizing gaat de meeste tijd zitten in het op de millimeter vastplakken van banen behang, het op de millimeter rechttimmeren van laminaat en het op de millimeter beschilderen van kozijnen en muren. Het is een volkomen bizar gedragspatroon, maar helemaal geaccepteerd, want geen mens die er raar van opkijkt. Het menselijke brein is blijkbaar allergisch voor chaos in z'n directe omgeving.

Maar waarom vinden we het helemaal in orde dat bijvoorbeeld het houtpatroon van het laminaat chaotisch is?

Misschien omdat wij zijn geëvolueerd omgeven door chaotische patronen in de natuur. De meest voorkomende chaotische patronen, zoals hout, hebben we gelabeld als mooi of ordelijk, zodat we onze behoefte aan orde konden richten op door ons te beïnvloeden gebieden.

Chaos ontstaat wanneer elementen niet ordelijk gerangschikt zijn. Door een verzameling chaotische elementen zelf tot element te verheffen, verdwijnt de chaos. Chaos is daarmee een kwestie van hiërarchie en perceptie.

Dat verklaart een hoop. Niet alleen voor verhuizingen, maar ook voor politieke tegenstellingen. Wat de een als onoverkomelijk en stuitend ervaart, heeft de ander geaccepteerd als element binnen een groter ordelijk geheel.

Verkassen

Vandaag zijn we officieel verhuisd. Want het bed, de computers en de kat zijn over. Het officiële tijdstip was half acht vanavond, want toen kwam Biotex, onze kat, binnen. Er kan een horoscoop van dat tijdstip gemaakt worden. Altijd handig.

Het was geen lolletje om al je rotzooi langs te zien komen. Wat een onnodige bagage sleept een mens met zich mee. De komende dagen lijkt het me handig om je niet af te vragen "waar zetten we dit neer" maar "hebben we dit wel nodig". We komen vast in een heel leeg huis te zitten.

Vraag ter overdenking: Waarom willen we alles tot op de millimeter nauwkeurig geschilderd en gelamineerd hebben, terwijl bijvoorbeeld laminaat een houtpatroon heeft bestaande uit wanordelijke lijnen en stippen? Waarom vinden we die chaos mooi en beschadigd of scheef gelegd laminaat lelijk?

More about that after the break...