Nostalgamus

Als kind had ik al nostalgische gevoelens over de tijd waarin ik leefde, omdat ik wist dat ik er later op die manier op zou terugkijken. Ik had zeg maar visioenen over mijn toekomstige verlangen naar het verleden. Je had liedjes als "Oh Nellie van den Heuvel uit de vierde klas, hoe verliefd ik was, toen het zomer was", of "Buiten huilt de wind om 't huis, en binnen stond de kolenkit paraat, en de stoep, waarop geknikkerd werd was 't belangrijkste stukje van de straat". Of: "Het dorp, ik weet nog hoe het was, de boerenkinderen in de klas, een kar die ratelt op de keien."

Maar vandaag de dag kijk ik eigenlijk helemaal niet zo terug naar het verleden (laat staan dat ik in een dorp ben opgegroeid). De visioenen van een toekomst vol nostalgie en heimwee zijn dus onjuist gebleken. Ik ben er waarschijnlijk ingeluisd, door al die prachtige liedjes. Nog steeds luister ik er met plezier naar en nostalgische hormonen worden makkelijk opgerakeld. Het zal wel iets met mijn hang naar bredere perspectieven te maken hebben.