Eenjaarsbuis

Het is vandaag op de kop af een jaar geleden dat ik met Reageerbuis ben begonnen.

Het is niet altijd makkelijk geweest. Ik heb hoogtepunten gekend, maar ook dieptepunten. Momenten van schitterende zonneschijn, dan weer momenten van asgrauwe vergezichten. Maar altijd weer krabbelde ik overeind, liet me niet kennen. Het heilige doel bracht me de kracht die ik nodig had. Dat doel: kennis en wetenschap brengen aan het lagere volk dat het eigenlijk niet verdiend, heb ik nooit uit het oog verloren.

Nooit heb ik enige positieve feedback gekregen. Alleen van vrienden en familie, maar dat telt niet. Ondanks adembenemende bezoekersaantallen heeft niemand ooit maar de moeite genomen even te reageren. Ze snappen het niet of het laat ze volkomen koud. In beide gevallen zie ik het als een aansporing op de ingeslagen weg verder te gaan, om zelfs krachtiger dan voorheen mijn boodschap te verkondigen.

Ze krijgen mij er niet onder.

Vanaf nu ben ik een reageerbuis met een gasbrander onder m'n hol: ik kook van inspiratie.

Wee je gebeente, lager volk!

Bovenste plank humor: humor van de bovenste plank (2)

De tien geboden...

of Hoe Mozes aan zijn tien geboden kwam.

Allereerst ging God naar de Egyptenaren en vroeg hen of ze interesse hadden in een gebod. "Wat is dat, een gebod?", vroegen ze. "Nou", antwoordde God, "het is zoiets als: Gij zult geen overspel spelen". De Egyptenaren dachten even na en zeiden toen: "Geen sprake van! Dat zou ons weekend verknallen!"

Dus toen ging God naar de Assyriërs en vroeg of zij misschien een gebod wilden. Ook zij vroegen: "Wat is een gebod?" En God zei: "Het is zoiets als: Gij zult niet stelen". "O nee!", riepen de Assyriërs meteen, "onze economie zou ten onder gaan!"

En zo kwam God bij Mozes aan en vroeg of hij een gebod wilde. "Wat kost dat?", vroeg Mozes. En God zei: "Ze zijn gratis". Mozes zei: "Geweldig! Wij willen er tien!"

Lachen

Bovenste plank humor: humor van de bovenste plank

Twee aliens volgen een inburgeringscursus op Aarde. Nadat ze helemaal zijn ingeburgerd en lekker meedraaien in de maatschappij, bladeren ze het foto-album nog eens door. Zegt de een: "Kijk, hier kwamen we net op Aarde aan".
"Ach", zegt de ander, "wat waren we nog groen!"

Lachen

Relitorial

Je ziet ze wel eens staan in een tijdschrift, de advertorial. Het ziet eruit als een redactioneel stukje, maar is in werkelijkheid een advertentie. Het woord advertorial is een samentreksel van advertisement en editorial.

Het is wettelijk verplicht om boven of onder een dergelijk stukje te vermelden dat het om een advertorial of advertentie gaat. Logisch, want door de redactionele opzet ervan zou de lezer op het verkeerde been gezet kunnen worden en gaan denken dat het om neutrale informatie gaat, in plaats van het aanprijzen van een artikel of dienst.

Voor een vergelijkbare situatie heb ik het woord relitorial bedacht. Een relitorial ziet eruit als een redactioneel stukje, maar is in werkelijkheid een poging om de lezer, luisteraar of kijker te overtuigen van een bepaald geloof.

De EO is een groot liefhebber van de relitorial. 's Nachts na twaalven, wanneer de ongelukkigen en dolenden niet kunnen slapen en de radio aanzetten, is er een leuk belprogramma waar luisteraars kunnen bellen en praten over ditjes en datjes. De presentator is een zachtaardige man die vol geduld en meelevendheid de opbellende luisteraar aanhoort. Het gesprek komt, hoe je het ook wendt of keert, uit op Jezus Chistus. Voor de dolende en voor de ongelukkige is een slecht alternatief beter dan geen alternatief voor een hopeloze toekomst en zie daar, een nieuw zieltje is gewonnen.

Een dead-metal band die met gruntgeluiden duidelijk maakt dat Jezus onze Messias is en dat we lief voor elkaar moeten zijn, is ook een vorm van relitorial.

Ik vind dat, net als bij de advertorial, een relitorial vooraf gegaan moet worden met de volgende tekst: "Het programma dat u nu gaat beluisteren/bekijken, is opgezet met het doel om u als kijker van ons geloof te overtuigen. De informatie die geboden wordt, kan gekleurd zijn om dit doel te bereiken."

Wat zou Jan-Peter ervan denken?

Nieuw goddelijk symbool

De wereld wordt steeds kleiner dankzij internet en daarmee de afstand tussen onverenigbare culturen en religies.

Tijd voor vereniging van het onverenigbare.

Religies die een God vereren kunnen baat hebben bij een algemeen symbool dat op alle aanbeden Goden van toepassing kan zijn. Zowel christenen, moslims als andere gelovigen kunnen dan hetzelfde symbool vereren en hoewel de leer nog steeds verschillend kan zijn, suggereert het symbool dat het uiteindelijk om hetzelfde Opperwezen gaat, iets waar je het moeilijk mee oneens kan zijn.

Hierbij onthul ik u het nieuwe symbool!



Het symbool wordt uitgesproken als U in het Nederlands en YOU in het Engels.

Het kan niet anders of dit geniale idee wordt snel opgepikt door alle godvererende religies ter wereld.

Tussen Kunst en Kitsch

Het was druk in Schiedam. Niet Schiedammers, maar mensen buiten de stad veroorzaakten de drukte. Ze waren op zoek naar het Stedelijk Museum. Want daar zou de zoveelste uitzending opgenomen worden van Tussen Kunst en Kitsch.

Nelleke van de Krogt, de presentatrice, flirtte met Emiel Aardewerk, de expert, vlak voordat het rode lampje van de camera ging branden.
Op tafel stond, op een langzaam ronddraaiende schijf, een gouden beker, versierd met kleurrijke edelstenen. Behalve Nelleke en Emiel, zat er een oude mevrouw aan tafel.
"Emiel", zei Nelleke, "wat hebben we hier?"

"Mevrouw Timmerman heeft een bijzondere beker gebracht", zei Emiel, "en zoals je kunt zien is het een prachtig bewaard exemplaar. Het is eenvoudig uitgevoerd, maar er is zeer veel zorg en liefde in gestopt. Als de camera kan inzoomen..." Emiel wachtte even tot dat was gebeurd, "... dan zie je duidelijk hoe de edelstenen aan de rand van de beker zijn ingelegd met een ongelooflijke precisie, zeker voor die tijd en dan hebben we het over het begin van onze jaartelling."

"Waar heeft u hem vandaan?", vroeg Nelleke, de vraag richtend tot de oude mevrouw aan tafel, maar ondertussen Emiel schalkse blikken toewerpend.
"Ik zag 'm staan op de vrijmarkt in Schiedam", zei mevrouw Timmerman, "het was al laat op de middag en ik mocht 'm zo meenemen".
"Nou, dan heeft u een gelukkige middag gehad", grapte Emiel, "want het is een bijzonder object. De beker is waarschijnlijk de hele wereld over geweest en aan het merkje onder de beker...", hij kantelde de beker voorzichtig en een merkje met de letters K.A. werd zichtbaar, "... is te zien dat de beker nog in bezit is geweest van King Arthur. De legende gaat dat hij altijd op zoek is geweest naar deze beker, of graal zoals ze het toen noemden, maar blijkbaar heeft hij de beker op een bepaald moment gevonden. Erg leuk dat deze, ik mag wel zeggen heilige beker nu boven water komt in dit programma."

Nelleke had meer oog dan oor voor Emiel en haar decolleté leek altijd inzichtelijker als hij aan tafel zat. Werktuigelijk zei ze: "En Emiel, de hamvraag: wat is de waarde van het object?"
"Gezien de staat van het object en het hele verhaal eromheen, moet mevrouw toch denken aan een verzekerde waarde van zo'n 950 miljard euro."
"Nou, dat is meer dan ik gedacht had", reageerde mevrouw Timmerman, met een nuchterheid zoals die zo kenmerkend is voor inwoners van Schiedam.
Het melodietje van Tussen Kunst en Kitsch klonk en het was alweer tijd voor het volgende object.

Poll-uitslag: wie was de belangrijkste artiest of band van de vorige eeuw?

Emily Loizeau - 'Je Suis Jalouse'

Kaal

Ik begon op m'n twintigste al kaal te worden. Net iets te vroeg om er blij mee te zijn. Gelukkig is een kale kop daarna in de mode geraakt. Ik ben altijd een trendsetter geweest...

Maar nu gloort er eindelijk hoop aan de horizon van mannen die gebukt gaan onder hun kaal-zijn. Tijdens tests op muizen is gebleken dat wanneer een stukje huid wordt weggehaald, deze weer bijgroeit door dezelfde processen als bij embryonale groei. Wanneer Wnt proteïnen worden toegevoegd aan de wond, dat zijn specifieke embryonale signaalmoleculen, wordt de vernieuwing van de huid gestimuleerd, inclusief nieuwe haarzakjes en minder littekenvorming.

Moreel verwerpelijk om muizen te laten lijden om kaalheid te onderzoeken en bovendien ben ik blij met m'n kale kop... ik wil eigenlijk niet anders meer! Wat moet ik met een bos met haar? Als ik bedenk hoeveel kapperskosten ik bespaar... het geld groeit me op de kop!

Link: New Scientist

It's a big thing that's gonna fall

We krijgen de Andromeda-nevel op ons hoofd. Dat zijn honderd miljard sterren, zonnen, geformeerd in een spiraalstelsel. De Andromeda-nevel raast met 190 kilometer per seconde op ons af. De nevel is nu nog nauwelijks met het blote oog zichtbaar, maar dat wordt snel anders. Over niet al te lange tijd zal de spiraalnevel het grootste deel van de hemel in beslag nemen en 's nachts zal het even licht als overdag zijn. Al onze sterrenbeelden, de Grote Beer, Orion, worden uiteengereten en de hemel zoals we die kennen zal niet langer bestaan.

Wanneer? Over 2 miljard jaar. Dat lijkt ver weg, maar onze zon zal nog bestaan en de Aarde ook. Misschien bestaat de mens niet meer, en is het leven uitgestorven. Maar er is een kans dat we nog bestaan, in een andere, geëvolueerde vorm. We zullen getuige zijn van een ongelooflijke botsing van werelden, hoewel die botsing zich zo langzaam zal voltrekken, dat generaties voorbij gaan zonder merkbare voortgang.

Ontsnappen aan deze botsing lijkt onmogelijk, omdat dat verhuizen naar een ander sterrenstelsel zou betekenen. Die afstanden zijn zo groot (duizenden tot miljoenen lichtjaren) dat de verhuiskosten astronomisch hoog worden. Bovendien is een botsing tussen sterrenstelsels, hoewel spectaculair, redelijk onschadelijk, omdat een sterrenstelsel voornamelijk leeg is en een botsing evenveel wrijving oplevert als een botsing tussen twee geesten.

Bij de aanstaande botsing is er 3% kans dat de zon en daarmee de aarde wordt meegesleurd met de Andromeda-nevel, als een kosmische ontvoering. Na enige miljoenen jaren zien wij ons eigen melkwegstelsel als spiraalnevel aan de hemel. Na de eerste botsing valt de Andromeda-nevel opnieuw terug en versmelt dan permanent met ons stelsel. Honderden miljarden sterren en daarmee mogelijk vele honderden buitenaardse civilisaties komen langzaam tot rust. Hopelijk krijgen we leuke buren.

Morgen zijn we weer een dag dichter bij deze clash of civilisations!

P.S. De snelheid van Andromeda naar ons toe is goed bekend, veel minder weten we van de snelheid loodrecht daarop. Beweegt Andromeda bijvoorbeeld ook naar links of naar rechts? De resulterende richting waarin Andromeda beweegt is belangrijk om te weten of er echt een botsing zal komen of dat het toch nog een narrow escape wordt. In 2011 wordt de satelliet Gaia gelanceerd die het voor ons zal uitrekenen.

Links:
animatie
Galactic merger to 'evict' Sun and Earth (New Scientist)

Realistische magie

Emily tries but misunderstands
She often inclined to borrow somebody's dreams till tomorrow

Soon after dark Emily cries
Gazing through trees in sorrow hardly a sound till tomorrow

Put on a gown that touches the ground
Float on a river forever and ever, Emily

There is no other day
Let's try it another way
You'll lose your mind and play
Free games for may

See Emily play

Link: Mark Ryden

De b-z'er

Een strategie opzetten
Het leger inzetten
De regering afzetten
Het land bezetten

Het alarm aanzetten
Het volk zal zich verzetten
De vesting ontzetten
De doden bijzetten

Het kan tegenzetten

De weg van de spoorweg

Laat me vertellen over een vervoermiddel. Het vervoermiddel kan niet over de grond rijden en ook niet over een weg. Het heeft metalen rails nodig die op een specifieke afstand van elkaar moeten liggen. De rails moeten er altijd liggen, voor het geval dat het vervoermiddel gebruikt zal worden. De rails zetten uit en krimpen in, al naar gelang de temperatuur. Om kromtrekken te voorkomen mogen de railsdelen niet precies op elkaar aansluiten. De ondergrond van de rails moet vlak zijn en niet verzakken. Om de bouten van de rails niet te laten lostrillen wanneer het vervoermiddel langskomt, worden er over het hele traject zware stenen neergelegd. Het vervoermiddel heeft zoveel elektriciteit nodig, dat een accu onvoldoende is en er een heel lang verlengsnoer nodig is. Dat verlengsnoer moet zo worden opgehangen dat het exact horizontaal hangt, zodat de contacten van het vervoermiddel het precies raken. Omdat ook het snoer uitzet en inkrimpt, al naar gelang de temperatuur, moeten er contragewichten opgehangen worden, om de zoveel meter opnieuw. Om het gewicht van draad en contragewicht te dragen worden er om de zoveel meter metalen stellages neergezet.

Je vraagt je af hoe het mogelijk is dat zo'n vervoermiddel, de trein, kan bestaan, zelfs ooit is uitgevonden. Ik kijk altijd met lichte verwondering naar treinrails, vooral verweerde, verlaten rails geven een vervreemdend effect. Het lijkt op een techniek uit lang vervlogen tijden.

Ervan uitgaande dat er vele verschillende werkelijkheden bestaan, vlak naast elkaar, dan denk ik dat de trein maar in een klein deel van deze werkelijkheden zal voorkomen. Het is zo'n zonderlinge uitvinding, dat het meteen van de tekentafel geveegd zou worden als een uitvinder uit onze eeuw ermee op de proppen zou komen. Als de historie maar een pietsje anders gelopen was, dan hadden we de trein gemist. In maar een heel dun laagje in al die werkelijkheden dendert de trein voort, als een buitenissig curiosum.

Via het beeld van de trein en zijn rails sijpelt de sfeer van andere werkelijkheden door en voel je de zeepbellerige dunheid van deze werkelijkheid. Roesten hou je niet tegen.

Update: nieuwe vervoermiddelen doemen op aan de horizon van onze werkelijkheid.



Link: PAL-V

De natuurkundige vier-eenheid

In den beginne was er niets. In het niets is er niets om waar te nemen. Je een denkbeeldige waarnemer voorstellen die het niets waarneemt heeft dan ook weinig zin.

Toen was er één. Stel het voor als een klein bolletje in een lege ruimte. Een denkbeeldige waarnemer ziet het bolletje, maar kan niet vaststellen of het bolletje groot of klein is, want er is niets waarmee het vergeleken kan worden. Is het dichtbij of veraf? Beweegt het? Roteert het? Onmogelijk om vast te stellen.

Toen was er twee. Er zijn twee mogelijkheden: het ene bolletje roteert om het andere bolletje, of ze bewegen naar elkaar toe of van elkaar vandaan. Of het ene bolletje om het andere draait is niet waar te nemen, want er is niets dat als achtergrond kan dienen. Van elkaar af of naar elkaar toe bewegen is niet waarneembaar, aangenomen dat hun diameter oneindig klein is. Een botsing zou een plotselinge overgang naar eenheid betekenen, zonder aankondiging. Rotatie van een bolletje om zijn as zal wel zichtbaar zijn.

Toen was er drie. Nu is rotatie van bolletjes om elkaar zichtbaar. Onderlinge afstanden zijn waarneembaar. Ruimte is niet zichtbaar, want de drie bolletjes zullen zich altijd in een denkbeeldig plat vlak bevinden.

Toen was er vier. Alle normale condities die we kennen van voorwerpen uit de dagelijkse praktijk zijn zichtbaar vanaf vier bolletjes.

In de naam van de Vader, de Moeder, de Zoon en de Heilige Geest: AMEN!