Op de schaal van Carnivoor

De meerderheid van de mensheid bezondigt zich aan het eten van vlees. Niet zo slim want daardoor ontstaat er een tekort aan landbouwgrond om alle monden in de wereld te voeden. Maar daarnaast zorgt het eten van vlees voor dierenleed.

Niet het leed dat ontstaat als dieren elkaar in de vrije natuur opeten, wat gruwelijk en kortstondig is, nee, het leed van de intensieve veeteelt, wat ook gruwelijk maar langduriger is. Hadden dieren maar geen hersens, dan was er niets om je schuldig over te voelen. Maar voordat het zover is -we kunnen binnenkort waarschijnlijk dierloos vlees in een laboratorium kweken, zie dit artikel-, bedacht ik de schaal van carnivoor, waarmee je kunt uitrekenen hoe erg het is dat je een bepaald dier leed berokkent vanwege zijn vlees.

Een dier zonder hersens kan geen leed ervaren. En een dier met veel hersens heeft meer besef en bewustzijn om te concluderen dat het lijdt. Dus de eenvoudige stelregel is hier: hoe meer hersens hoe meer leed. Maar als dat leed honderden kilo's vlees oplevert is dat minder een bezwaar dan als het slechts enkele grammen zou opleveren. Het leed moeten we dus afzetten tegen het lichaamsgewicht.

Dolfijnen, mensen en muizen zijn het ergst om op te eten. Als het minst komen walvissen en kippen uit de bus. Die Chinezen zijn zo gek nog niet!

An e-mail to Stockholm

Wat doe je als je denkt dat je een veelbelovende hypothese bedacht hebt, door twee bestaande theorieën in de blender te gooien? Precies, dan stuur je een e-mail naar Stockholm en wacht de uitnodiging voor het Nobelprijsfeestje af.

Theorie 1
De eerste theorie heet de vele-werelden-theorie of multiversum en kwam tot stand om een gek verschijnsel in de kwantumfysica te verklaren. In de kwantumfysica wordt alles namelijk in waarschijnlijkheden beschreven. Als het bij waarschijnlijkheden bleef zou er nooit iets concreets kunnen bestaan of gebeuren, zoals het op zes vallen van een dobbelsteen. Dus bedacht men dat de golffunctie die de waarschijnlijkheid beschrijft bij een waarneming "ineenstort" en een concreet feit uit alle mogelijkheden kiest en zo de dobbelsteen op zes laat vallen. Leuk, maar waarom zou een golffunctie ineenstorten en waarom zou de dobbelsteen op zes vallen en niet op een, twee, drie, vier of vijf? Daarom bedachten anderen de vele-werelden-theorie die zegt dat de golf nooit ineenstort en dat alle mogelijkheden ook daadwerkelijk gebeuren, maar in verschillende naast elkaar bestaande werkelijkheden: parallele universa. Als wij een dobbelsteen gooien, splitst ons universum in zes universa die elk een uitkomst van de dobbelsteen representeren. Natuurlijk gebeurt dat niet alleen met dobbelstenen, maar met elk proces dat verschillende uitkomsten kan opleveren.

Theorie 2
De andere theorie heet M-theorie en kwam tot stand om de uiteenlopende stringtheorieën met elkaar te verenigen. Stringtheorie zegt dat alle deeltjes draadjes zijn: één-dimensionale dingetjes. Ook alle krachten worden overgebracht door deeltjes die eigenlijk draadjes zijn. M-theorie zegt nu dat er veel meer dimensies zijn dan we kunnen zien en dat ons universum als een soort membraan rondzweeft in een veel-meer-dimensionale ruimte. De draadjes in ons universum kunnen dit universum / membraan niet verlaten, op één soort draadje na: het draadje dat zwaartekracht overbrengt - graviton genaamd. Dit draadje kan wel weglekken omdat beide uiteinden van het draadje aan elkaar vast zitten. Juist een los uiteinde zorgt ervoor dat het vastplakt aan ons membraan. Zwaartekracht lekt dus een beetje weg uit ons universum. Dat zou kunnen verklaren waarom zwaartekracht in vergelijking met andere natuurkrachten zeer zwak is. M-theorie zegt verder dat er misschien wel meer membranen rondzweven, en dat elk membraan een eigen universum is.

De mix
Met behulp van deze twee theorieën bedacht ik een nieuwe hypothese, door beide theorieën in de blender te gooien. Ik doop hem "M-stack theorie" (het stapelen van membranen). Wat houdt die theorie in?

Alle mogelijke worpen van de dobbelsteen worden inderdaad elk gerepresenteerd door een eigen universum, zoals theorie 1 zegt. Al deze universa zijn membranen, zoals theorie 2 beweert. Maar deze membranen zweven niet zomaar rond. In plaats daarvan zijn ze gestapeld, als een pak kaarten of als bladzijden in een boek. Elke bladzijde lijkt erg op de andere, maar is nét even anders.

Stel je een spiraalstelsel voor in het heelal, bestaande uit miljarden sterren. In een parallel universum, een membraan vlak naast het onze, is er precies zo'n spiraalstelsel, maar nét even anders. Misschien hangt dat stelsel iets hoger of iets lager, iets meer naar links of iets meer naar rechts. Zouden we alle membranen tegelijk kunnen zien, alsof de bladzijden van het boek transparant zijn, dan zou je rond het spiraalstelsel in ons membraan een diffuse halo kunnen zien van alle mogelijke toestanden in de andere membranen (deze halo zou de vorm hebben van de waarschijnlijkheidsgolf waarmee het spiraalstelsel in kwantumfysiche termen beschreven kan worden).

Omdat zwaartekracht kan weglekken van het ene in het andere membraan, zouden we het bestaan van deze membranen kunnen opmerken als we mysterieuze zwaartekracht aantreffen op plaatsen waar -in ons membraan- geen materie is. Dat gebeurt inderdaad: dit verschijnsel noemen we donkere materie. Donkere materie houdt zich op rond sterrenstelsels, vaak als een halo. Mogelijk komt de distributie van donkere materie rond een stelsel overeen met de waarschijnlijkheidsgolf van dat stelsel en dus met de variaties van dat stelsel in vele gestapelde membranen.

Toetsbaar!
Een theorie dient toetsbaar te zijn om wetenschappelijk aanvaardbaar te zijn. Misschien kan deze theorie op zijn juistheid beoordeeld worden, als volgt.

Als de optelsom van membranen voor een donkere materie halo rond sterrenstelsels zorgt, zal deze donkere materie de vorm hebben van de kwantumfysische waarschijnlijkheidsgolf waarmee dat sterrenstelsel beschreven kan worden. Mogelijk creëert de optelsom niet alleen een ruimtelijke halo maar ook een tijdhalo, die vooral rond kortstondige gebeurtenissen gemeten kan worden. Een gebeurtenis in ons universum zal namelijk nét even later of nét even eerder plaatsvinden in aangrenzende membranen. Nu wordt er druk gesleuteld aan zwaartekrachtsdetectoren. Deze detectoren kunnen zwaartekrachtsgolven registreren. Zwaartekrachtsgolven zijn moeilijk waarneembaar maar bij extreme gebeurtenissen, zoals het ontploffen van een ster (supernova) of het botsen van twee zwarte gaten, kan de golf krachtig genoeg zijn om opgemerkt te worden. De theorie voorspelt dat, vanwege de tijdhalo, zo'n golf al opgemerkt moet kunnen worden nog voordat de gebeurtenis zelf plaatsvindt (of preciezer: voordat het licht ons bereikt heeft).

Wie weet wordt dit verschijnsel binnenkort opgemerkt. Als dat gebeurt, wordt het handjes schudden in Stockholm. Ik kan niet wachten!

Stephen Hawking over M-theorie

Stephen Hawking is theoretisch natuurkundige. Hij analyseert het heelal vanuit zijn rolstoel. Tijdens lezingen luistert het publiek ademloos naar de stem van zijn spraakcomputer die klinkt als de HAL-computer in de film 2001: A Space Odyssey.

Voor wie het aandurft, hier een lezing van Stephen Hawking over M-theorie, de gedachte dat ons universum een membraan is dat drijft in een hogere dimensionale werkelijkheid.

Klik op het plaatje om de video te starten. Voor wie het intro niet boeiend vindt, doorspoelen naar 14 minuten en 14 seconden.

Meteoriet

Enkele weken geleden ontdekte Franz een bijzondere steen in onze achtertuin. Die steen is mogelijk van buitenaardse oorsprong.

De steen is voornamelijk anthracietgrijs / zwart gekleurd en bevat vele glinsterende spikkeltjes. Het voorwerp is loodzwaar. Het soortelijk gewicht is maar liefst 5,3 gram per kubieke centimeter, en valt daarmee in de categorie ijzergesteente of... ijzermeteoriet.

Een op het eerste gezicht onopvallend maar bijzonder detail is een bijna exact vierkante inkeping, alsof er een plug in hoort die elektronisch toegang verschaft tot een vernuftig buitenaardse machine aan de binnenkant van de steen.

Mocht het toch om aards gesteente gaan, dan is het wellicht een komatiiet en zo'n 2 miljard jaar oud.

Een ieder die meer opheldering kan geven over de aard en oorsprong van dit bijzondere object, wordt verzocht te reageren op dit artikel.

Vliegzucht

Vliegen kan alleen in sprookjes. Peter Pan en Superman vlogen. In werkelijkheid vliegt men niet. Het zou een mooie boel worden.

Mensen kunnen niet vliegen. En toch... als ik een film zie waarin een man of vrouw door de lucht vliegt, zonder enige zichtbare hulpmiddelen, komt op mij logisch en natuurlijk over. Die eerste reactie verdampt na een fractie van een seconde om plaats te maken voor het gezonde verstand die zegt dat het onmogelijk is. Maar waarom is er die eerste impuls te denken dat het wel kan?

Veel mensen vertonen vlieggedrag... in hun dromen. Om een of andere reden is vliegen een belangrijk thema in dromen en dat is waarschijnlijk niet cultuurgebonden. Wat is de psychologische verklaring daarvoor? Het dikke dromenboek zegt: "Wanneer je in je droom met gemak rondvliegt en geniet van het uitzicht onder je, duidt dit erop dat je alles onder controle hebt. Je bent boven iets uitgestegen. Het kan betekenen dat je een ander perspectief op een zaak hebt gekregen. Het vermogen om je vlucht te sturen is representatief voor je persoonlijke gevoel van macht."

In dromen is het zo gemakkelijk. Je tuurt richting hemel, brengt jezelf in de juiste gemoedstoestand, strekt je armen, neemt een kleine aanloop en zoef! daar ga je. Maar in de saaie werkelijkheid van alledag trekt planeet Aarde je genadeloos terug naar stoeptegel of grasmat.

Sommige mensen kennen de ervaring van de lucide droom. Tijdens de droom ben je je bewust dat je droomt en is je bewustzijn ongeveer even helder en je denken ongeveer even rationeel als tijdens waken. Dat biedt ongekende mogelijkheden, omdat je in vol bewustzijn je droomomgeving kunt onderzoeken. Lucide dromers grijpen deze kans vaak direct aan om de edele kunst van het vliegen te beoefenen.

Vliegen zonder hulpmiddelen... zelfs Peter Pan en Superman konden dat niet. Peter Pan had sterrenstof nodig, Superman koos nooit zonder cape en een S op zijn borstkas het luchtruim. En vliegen met hulpmiddelen: daar kijken we niet meer van op. Om wonder en praktijk uit elkaar te houden: is het mogelijk om te vliegen met een hulpmiddel dat kleiner is en lichter weegt dan je eigen lichaamslengte of - gewicht?

Is het mogelijk om, in plaats van zwaartekracht tegen te werken, zwaartekracht te verminderen?

Zwaartekracht is de zwakste natuurkracht die we kennen. Elektromagnetisme, zwakke- en sterke kernkracht zijn veel sterker. Mogelijk is zwaartekracht zo zwak omdat het overgrote deel ervan weglekt naar een andere dimensie. Natuurkundigen onderzoeken momenteel of er inderdaad sprake is van zo'n lek. Zwaartekracht neemt kwadratisch af met de afstand, maar op heel kleine afstand kan dat anders zijn. En als dat zo is, is het lek ontdekt. Wie weet kan er kunstmatig meer weggelekt worden waardoor vliegen een koud kunstje is.

Maar vliegen blijft toch het allerleukst als het voorbehouden blijft aan de happy few. Wat blijft er van de romantiek over als iedereen zich maar in het luchtruim begeeft? Filevorming, botsingen, scheldpartijen...

Links:
Lucide droom - Wikipedia
Jetpack - YouTube

Troonopvolging 2009

Willem-Alexander zal in 2009 de troon bestijgen. Een onthullende berekening van Reageerbuis maakt dit duidelijk.

Het Koningshuis is dol op numerologie. Niet voor niets zijn Willem-Alexander en Máxima op 2-02-2002 in de echt verbonden.

In diezelfde traditie moet het Koningshuis de volgende samenloop van numerologische omstandigheden niet ontgaan zijn en de koninklijke agenda daarop hebben aangepast.

1. Juliana trad af toen zij 71 jaar oud was. Beatrix zal in 2009 71 jaar oud zijn.
2. Beatrix werd koningin toen zij 42 jaar oud was. Willem-Alexander zal in 2009 42 jaar oud zijn.

In 2009 is de restauratie van het Paleis op de Dam afgerond.

Mijn voorspelling: troonsopvolging op 25 juli 2009. Dan is Willem-Alexander op de dag even oud als Beatrix toen zij koningin werd.

De staart van de leeuw

Einstein zei ooit: "De natuur laat ons alleen de staart van de leeuw zien. Maar ik twijfel er niet aan dat er een leeuw aan vastzit, ook al is de leeuw te groot om in één keer onthuld te worden". Dankzij een belangwekkende theorie lijken we die leeuw eindelijk op het spoor te zijn.

Die belangwekkende theorie heet M-theorie. Niemand weet waar die M voor staat en maar weinig mensen begrijpen de theorie ten volle. Maar als het zijn belofte waarmaakt, zijn we eindelijk op het spoor van de leeuw en kunnen we een diep inzicht verwerven hoe de werkelijkheid in elkaar zit.

Wie op een wolkenloze avond naar de sterren tuurt, vraagt het zich wel eens af. "Wie zijn wij? Waar zijn we? Waarom zijn we? Wat is er in godsnaam aan de hand?" We zien de staart, maar hebben geen benul van de leeuw. We gaan naar binnen, vergeten onze gedachten en gaan door met ons leven.

Gelukkig zijn er mensen die het hun beroep gemaakt hebben om deze prangende levenskwesties voor ons op te lossen: de theoretisch natuurkundigen. Zij kijken verder dan onze neus lang is.

Dankzij deze knappe koppen leren we inmiddels op scholen dat alles is opgebouwd uit moleculen, moleculen zijn opgebouwd uit atomen en voor wie het vak natuurkunde nog niet had laten vallen weet dat atomen zijn opgebouwd uit protonen, neutronen en elektronen. Voor wie nog verder doorleert, weet dat ook protonen, neutronen en elektronen zijn opgebouwd uit nog kleinere deeltjes, de quarks. Hier stopte onze kennis.

Onze speurtocht zorgde ervoor dat we met een boel deeltjes opgezadeld werden, elk met weer andere eigenschappen. De deeltjes werden netjes gegroepeerd, zoals een postzegelverzamelaar zijn zegeltjes netjes ordent. We ontdekten dat de deeltjes gemakkelijk in groepen in te delen vielen, maar dat er ook nog lege plekken waren in onze aangebrachte systematiek. Sommige van deze lege plekken werden later ingevuld door nieuw ontdekte deeltjes, wat een sterke aanwijzing was dat onze systematiek juist was.

Maar nog steeds kriebelden we slechts aan de staart van de leeuw. Het waarom van deze deeltjes bleef nog steeds een groot raadsel.

Toen kwam de stringtheorie. Deze theorie breekt met onze neiging om in deeltjes te denken en is in staat te verklaren waaróm deeltjes zijn zoals ze zijn. Volgens de stringtheorie zijn de kleinste deeltjes geen deeltjes (ronde knikkertjes) maar snaartjes oftewel strings. Deze snaartjes of strings zijn zo klein, dat wij ze als oneindig kleine deeltjes beschouwden. We hebben eenvoudigweg de instrumenten niet om genoeg op een deeltje te kunnen inzoomen om te kunnen zien dat het in werkelijkheid een snaartje is. Net als de snaar van een gitaar of viool kunnen deze strings vibreren. Dat levert bij een gitaar een muzieknoot op. Maar als een string op één manier vibreert, zien wij een elektron, vibreert zo'n string op weer een andere manier, dan zien wij dat bijvoorbeeld als een lichtdeeltje of neutrino, enzovoort enzovoort. Alles bestaat uiteindelijk dus niet uit deeltjes, maar uit kleine trillende snaartjes, die als een muziekorkest samenwerken om datgene wat wij om ons heen zien te creëren.
De trilling van deze strings is wat gecompliceerder dan een gewone gitaarsnaar. Trilt een gitaarsnaar in drie dimensies (hoogte, breedte, lengte), een string kan in meer dimensies trillen. Uit berekeningen volgt het bestaan van maar liefst tien dimensies.

Maar nog steeds kriebelen we slechts aan de staart van de leeuw.

Deze stringtheorie, later uitgebreid tot superstringtheorie, heeft veel aanhangers, maar ook veel tegenstanders. Een groot nadeel aan de stringtheorie is dat er maar liefst vijf verschillende stringtheorieën bestaan, die elk op geheel eigen wijze kloppende uitspraken doen. Dat maakte het idee van kleine trillende snaartjes nou niet bepaald geloofwaardig, en bevestigde het wantrouwen van velen, omdat stringtheorie vaak gewijzigd is om te kloppen met waarnemingen.

Toen kwam de M-theorie. M-theorie voegde nog één dimensie toe en met in totaal elf dimensies bleken de vijf verschillende stringtheorieën plotseling verenigd te kunnen worden in alomvattend raamwerk.

Volgens M-theorie zijn strings één-dimensionale structuren, maar zijn er ook andere structuren, membranen, met meer dimensies, die zweven in een elf-dimenionale ruimte. Ons universum is daarin een drie-dimensionaal membraan dat ook rondzweeft. De oerknal was mogelijk een botsing tussen ons membraan en een ander membraan. Wij leven op dit membraan en kunnen niet buiten het membraan kijken omdat alle materie en licht vastzit aan het membraan. Alleen zwaartekracht kan weglekken naar hogere dimensies.

Het bestaan van elf dimensies kan je al duizelig maken, maar Cumrun Vafa van de Harvard universiteit doet er nog een schepje bovenop en poneert een twaalfde dimensie (aangeduid als F-theorie waarbij F voor Father staat). In deze hoge dimensie zou tijd twee-dimensionaal zijn. Hoeveel dimensies zijn er in godsnaam? Sommige onderzoekers denken dat het aantal in principe oneindig is maar dat dit aantal verder niet zo relevant hoeft te zijn om toch een allesverklarende theorie op te kunnen stellen.

De contouren van de leeuw worden langzaam zichtbaar. Wie weet kunnen we hem binnenkort horen brullen.

Links:
Michio Kaku - M-Theory: The Mother of all SuperStrings
M-theorie - Wikipedia
M-theory - CreationWiki

42 minutes

Eén van de ideeën die iedereen wel eens bedacht heeft is deze: graaf een tunnel, recht naar beneden, totdat je aan de andere kant -ergens in Australië- weer het daglicht ziet. Hoe zou het zijn om in die tunnel te springen? Hoe ver zou je vallen?

Link: 42 minutes

Kryptos part 4

Een Amerikaanse kunstenaar bedacht een manier om tekst te coderen die zelfs voor de CIA en duizenden mensen wereldwijd al 18 jaar een raadsel is.

De kunstenaar kreeg een opdracht een kunstwerk te vervaardigen dat geplaatst zou worden in de achtertuin van de CIA. Hij maakte een sculptuur dat een roestige koperen "pagina" voorstelt, gekruld in een S-vorm, waaruit letters gesneden zijn. Deze letters vormen een code en zijn gegroepeerd in vier onderdelen.

De eerste drie teksten zijn inmiddels gekraakt door computerexpert James Gillogly, maar de laatste regels, part 4, blijft tot nu toe een mysterie.

De eerste drie teksten maakten gebruik van coderingsmethoden vervanging (bijvoorbeeld a=b, b=c etc) en verplaatsing of transpositie (reageerbuis wordt bijvoorbeeld rusiabegeer). De computerdeskundige maakte gebruik van het feit dat letters altijd in een bepaalde frequentie voorkomen in een tekst. De E komt bijvoorbeeld vaker voor dan de Q. Op basis daarvan kon hij achterhalen welke vervanging werd toegepast. Daarnaast gebruikte hij de brute kracht van computers door simpelweg alle mogelijke rangschikkingen van de gecodeerde letters uit te proberen.

Maar ondanks zijn vernuft en de inmiddels meer dan duizendkoppige internetmenigte die zich er aan waagt (dankzij Dan Brown die in zijn boek De Da Vinci Code aan Krypton refereerde), is deel vier van Kryptos nog altijd een groot mysterie.

Deel 1 en 2 (K1 resp. K2) werden gecodeerd d.m.v. vervanging door gebruik te maken van het Vigenèrecijfer. Deel 3 (K3) kwam tot stand door transpositie. De methode van deel 4 is nog onbekend.

Oplossing K1:
BETWEEN SUBTLE SHADING AND THE ABSENCE OF LIGHT LIES THE NUANCE OF IQLUSION

Oplossing K2:
IT WAS TOTALLY INVISIBLE HOWS THAT POSSIBLE ? THEY USED THE EARTHS MAGNETIC FIELD X THE INFORMATION WAS GATHERED AND TRANSMITTED UNDERGRUUND TO AN UNKNOWN LOCATION X DOES LANGLEY KNOW ABOUT THIS ? THEY SHOULD ITS BURIED OUT THERE SOMEWHERE X WHO KNOWS THE EXACT LOCATION ? ONLY WW THIS WAS HIS LAST MESSAGE X THIRTY EIGHT DEGREES FIFTY SEVEN MINUTES SIX POINT FIVE SECONDS NORTH SEVENTY SEVEN DEGREES EIGHT MINUTES FORTY FOUR SECONDS WEST X LAYER TWO

Oplossing K3:
OMAS AAN DE TOP HET FEESTEN KAN NIET OP OMAS AAN DE TOP TREUREN WORDT EEN FLOP WANT TRANEN ZEGGEN STOP MET OMAS AAN DE TOP

of ik bedoel eigenlijk:
SLOWLY DESPARATLY SLOWLY THE REMAINS OF PASSAGE DEBRIS THAT ENCUMBERED THE LOWER PART OF THE DOORWAY WAS REMOVED WITH TREMBLING HANDS I MADE A TINY BREACH IN THE UPPER LEFT HAND CORNER AND THEN WIDENING THE HOLE A LITTLE I INSERTED THE CANDLE AND PEERED IN THE HOT AIR ESCAPING FROM THE CHAMBER CAUSED THE FLAME TO FLICKER BUT PRESENTLY DETAILS OF THE ROOM WITHIN EMERGED FROM THE MIST X CAN YOU SEE ANYTHING Q (?)

Links:
Kryptos - CIA website
Transscriptie van Kryptos
online decoderingssoftware
De beroemdste onopgeloste codes ter wereld