Theoretisch boekhoudkundige

We spraken met Gert de Boer, theoretisch boekhoudkundige.

- "Wat kunt u zeggen over de tegenwoordige wijze van boekhouden?"

- "Wat je heel duidelijk ziet is dat het boekhouden, door de jaren heen, steeds vast is blijven houden aan zijn fundamentele waarde, namelijk de balans tussen debet en credit. En het is grappig om te zien dat, waar oosterse filosofieën al veel langer de werkelijkheid indelen in bijvoorbeeld Yin en Yang, de westerse samenleving deze invalshoek lang buiten beschouwing heeft gelaten - totdat ons materialisme onszelf dwong in te zien dat het heel belangrijk is dat debet en credit in evenwicht is. Dan is het gek om te moeten constateren dat ondanks deze balans er toch onvrede is, bijvoorbeeld omdat een klant zijn rekening niet betaalt. Voor de boekhouding maakt het niets uit of een rekening wel of niet betaald is, omdat de balans altijd in evenwicht is. De onvrede van de niet betaalde rekening moeten we dan ook buiten de boekhouding zoeken - in zogenaamde extra-comptabele factoren. Deze factoren zijn bijvoorbeeld onze zucht naar winst. Maar deze zucht druist regelrecht in tegen het fundamentele principe van de boekhouding omdat het disbalans suggereert waar geen disbalans is. Een ander oosters, bijna Zen-element binnen de boekhouding is de aanwezigheid van debiteuren - de klant, en crediteuren - de leverancier van een dienst of goed. Echter, binnen een zakelijk netwerk kunnen deze twee alleen met elkaar verbonden zijn via de onderneming zelf, maar deze derde persoon ontbreekt ten enenmale in de financiële administratie. We zijn in onze westerse cultuur kennelijk op de vlucht voor zelfreflectie. Ik pleit dan ook voor het toevoegen van de egoteur, de noodzakelijke derde 'teur' om een holistische doorbraak te bewerkstelligen."

Het volledige interview kunt u lezen in het Financieele Dagblad.

De macht der gewoonte

Voor sommigen is het leven een aaneenschakeling van hoogtepunten. Voor de meesten een aaneenschakeling van steeds hetzelfde. Helaas behoor ik tot de laatste categorie.

Zelfs de happy few ontkomt niet aan de dagelijkse routine, zoals daar zijn:
- tanden poetsen, eten, drinken, douchen, haar kammen, aan- en uitkleden, transporteren, small talk, werken, boodschappen, schoonmaken, opruimen, afwassen, enz.

Een dag heeft maar 16 uur en die zijn snel gevuld. Tussen de dagelijkse routines door gloort het licht van de vrijheid en daarin verraadt zich de levenskunstenaar.

Tanden poetsen begon ooit als een avontuur. Het gevoel van een borstel in je mond, de smaak van tandpasta, de heen-en-weer beweging. Toen kwam de mondhygiëniste die het inmiddels ingesleten gedragspatroon (en het ingesleten poetspatroon op je glazuur) probeerde te veranderen en je vertelde dat tanden poetsen een vorm van rocket science is, waarin er behalve de heen-en-weer beweging de draaiende, de diagonale en de wiebelende beweging is. En dat flossen toegevoegd moet worden aan de ketting van dagelijkse routine.

De routines op zich zijn, omdat ze zo herhaaldelijk terugkeren, inmiddels ingesleten patronen in onze hersens geworden. Niemand zal zich voor het tanden poetsen afvragen hoe het ook alweer moest. Erger nog, de hele handeling gebeurt voor het grootste deel volautomatisch, gestuurd door het ingesleten pad in ons brein. Net als een grammofoonnaald die door de groef van een plaat gestuurd wordt. De wand van de groef is net te hoog voor de naald om vrijelijk over de plaat te wandelen.

Als het grootste deel van ons leven te vergelijken is met een grammofoonplaat (of een cd waar de laser op een andere manier in toom wordt gehouden), voorspelt dat niet veel goeds. Hersens ontwikkelen zich voortdurend als ze maar nieuwe prikkels krijgen aangeboden. Van tanden poetsen leren ze niks meer. En dat geldt ook voor de andere talloze routines waaruit onze dag is opgebouwd.

Ik denk dat het overgrote deel van ons gedrag valt terug te brengen tot een of andere routine, een gedragspatroon dat wordt hergebruikt. De enige vrijheid die wij hebben is de volgorde waarin deze routines worden afgespeeld. Maar ook in de rangschikking treedt routine op, laten we zeggen metaroutines. Er is geen ontkomen aan: de automatische piloot heeft bezit genomen van ons leven. We zijn zombies.

We kunnen er wat aan doen. Herken de routine. En elimineer of wijzig hem. Poets je tanden eens met je andere hand. Eet met stokjes. Drink bier met een rietje. Douche zittend. Kam je haar met een tondeuse. Kleed je aan- en uit terwijl je een pirouette maakt. Neems eens een verkeerde afslag. Begin elke zin met dezelfde letter en neem elke dag een andere voor de afwisseling. Vraag eens om salarisvermíndering. Koop alleen producten met dezelfde kleur in de supermarkt. Stofzuig met de slang aan de andere kant. Ruim eens op. Was eens met de hand af of koop eens een vaatwasser.

Dit zal een ware schokgolf aan nieuwe synapsen in je hersens veroorzaken. Doctor Kawashima, eat your heart out!

Mars toch nat geweest

Jammer dat het mis ging met Mars.

The Voorwerp

Een Nederlandse schoollerares, Hanny van Arkel, ontdekte een vreemd, uniek astronomisch object.

Het object is zo vreemd en bijzonder dat binnenkort de Hubble ruimtetelescoop zijn lens er op gaat richten. Hanny ontdekte het object toen ze deelnam aan een astronomisch internetproject (Galaxy Zoo) waarbij amateurs, mensen zoals jij en ik, astronomische objecten mogen catalogiseren na een minicursusje van een paar minuten te hebben gevolgd. Het menselijke oog is nu eenmaal altijd beter dan een computerprogramma. Inmiddels zijn er al 50 miljoen classificaties gedaan aan één miljoen objecten door 150.000 wannabe-astronomen.

Het object werd "Hanny's Voorwerp" gedoopt en is waarschijnlijk een lichtecho van een quasar. Die quasar is nu gedoofd, maar toen het nog actief was heeft het veel licht de ruimte in gestuurd en dat licht botst nu tegen een gaswolk op dat groen opgloeit.

Het Nederlandse woord "Voorwerp" wordt misschien gemeengoed onder astronomen om vreemde, bijzondere objecten mee aan te duiden.

Wil je zelf ook je steentje bijdragen om het universum in kaart te brengen, sluit je dan aan bij Galaxy Zoo.

Totale zonsverduistering: slecht voorteken voor Beijing?

Totale zonsverduisteringen zijn altijd beschouwd als een slecht voorteken, zeker voor Chinezen die van oudsher verknocht zijn aan astrologie. De totale zonsverduistering van gisteren, een week voor het begin van de Olympische Spelen, met het eclipse-pad vlakbij Beijing, moet de Chinese autoriteiten wel ontzag inboezemen.

Nostradamus schreef het volgende:

Als de zon haar einde nadert,
Zullen de roden hun vreugdevuur ontsteken
Oh, wat een trieste ommekeer
Dan zal men kreupelen horen wenen

De vijfde ring in het midden
Breekt als men de krachten gaat meten
De zon zal ons hebben verlaten
Als het ommuurde land zal vallen

Nu zijn bovenstaande verzen door mij uit de duim gezogen. Maar Nostradamus heeft wel een vers geschreven waarin "the great wall voorkomt":

Centurie 2 vers 57:

Vóór het conflict zal de grote muur vallen,
De Grote sterft, sterft te snel en zielig
Onvolmaakt geboren: het grootste deel zal zwemmen:
Bij de rivier is het land met bloed bevlekt

Before the conflict the great wall will fall,
the great one to death, death too sudden and lamented,
born imperfect: the greater part will swim:
Near the river the land stained with blood.

Water? Vlak bij Beijing bevindt zich de Drieklovendam, een enorm stuwmeer. Volgens Raymond Lo, een prominente voorspeller en astroloog in Hong Kong, zegt dat de startdatum van de Olympische Spelen (8 augustus 2008) een neiging vertoont om waterrampen te veroorzaken, wat versterkt kan worden door de zonsverduistering.

"Dit is het jaar van de Rat, de maand van de Aap en de dag van de Draak. We hadden dezelfde combinatie van dieren op de dag dat de Tsunami toesloeg in 2004", aldus Raymond Lo.

Nu heeft niemand de link nog gelegd tussen de frapante overeenkomsten tussen eclips, Nostradamus, Chinese astrologie en het stuwmeer vlak bij Beijing. Daarvoor moet je natuurlijk bij Reageerbuis zijn. De tijd zal het leren...