De Radio 2 top 2000

In navolging van Franz hierbij mijn shortlist voor de top 2000 van Radio 2. Hieruit zal ik binnenkort mijn definitieve top 10 moeten kiezen...

Beach boys - God only knows
The Beatles - Across the universe
David Bowie - Space Oddity
Joe Cocker - You Are So Beautiful
Jewel - Foolish Games
Peter Gabriel - Solsbury Hill
The Gathering - Strange machines
Jefferson Airplane - White Rabbit
Kansas - Dust In The Wind
Van Kooten en De Bie - Zoek jezelf broeder
Led Zeppelin - Stairway to Heaven
Marillion - Kayleigh
Nadieh - Windforce 11
Queen - Love of my life
Seal - Kiss from a rose
Simple Minds - Belfast Child
Split Enz - Message To My Girl
Gilbert O'Sullivan - Nothing Rhymed
David Sylvian - Orpheus
David Sylvian - Brilliant trees
Toto - Africa
UK - Rendez-vous 6:02
Neil Young - After the goldrush

Update
Ik heb zojuist gestemd met de bovenstaande niet doorgestreepte liedjes. Negen van de tien liedjes kon ik zo invoeren vanaf een lijst. Het tiende liedje, After the goldrush van Neil Young, stond niet in de lijst en moest ik dus handmatig invoeren. Dat is toch wel vreemd. Strange machines van The Gathering stond wel in de lijst, wat ik niet verwacht had.

Link: De Radio 2 Top 2000 via Kabelradio.nl

Terug

Voor mijn fans: ik ben weer terug. Hierbij maak ik duidelijk dat ik op geen enkele manier toestemming heb gegeven voor misbruik van mijn weblog voor politieke agenda's. Het doel van mijn weblog is de beoefening van pure wetenschap en elke politieke nonsens werp ik verre van mij. Daarom terug naar de grote thema's van het leven!

Voor de zekerheid (2)

Hartelijk vrijdagavond. Ik mag weer graag het woord tot u richten. Allereerst ben ik erg verheugd dat mijn adviesgroep mij inmiddels 41554 vrienden heeft bezorgd op gemeenschapssite Hyves. Hoe ze het voor elkaar krijgen weet ik niet. Maar ik fax regelmatig blogs die kant op.

Ja, en dan het Centraal Planbureau. Een fijne club is dat. Ik zeg altijd: minder knietjes tegen het Centraal Planbureau en meer handjes op elkaar, een applausje voor het Centraal Planbureau natuurlijk. Wij durven als het CDA het minst te investeren en het meest te bezuinigen en dat is het beste voor de toekomst van het begro... ik bedoel Nederland.

En dan de televisie. Het blijkt dat ik hoge ogen gooi als ik mij bemoei met de programmering ervan. En dat terwijl ik thuis altijd weer de verkeerde zender programmeer. Ik weet pas sinds kort dat Jensen helemaal niet de presentator van Nova is. Maar kwaad was ik wel. Op Jeroen Paul en Pauw Witteman. Want zeg nou zelf, dat kan toch niet, de premier van dit land zo te kijk zetten door het tonen van totaal niet ter zake doende filmpjes? Gelukkig ben ik alleen kwaad achter de schermen. Voor de camera toon ik mijn ware masker. Een blije vent. Want dit land heeft behoefte aan iemand die overal een positieve draai aan weet te geven. Ze hebben ooit uitgezocht dat als je depressieve mensen gedwongen laat glimlachen, dit positief uitwerkt op hun gemoed. Dus vast ook op de depressieve zwevende kiezer.
Ik heb nog aan mijn dochter gevraagd of zij zich voor mij schaamt. Dat was een vraag van Adriaan van Dis en die vraag liet mij niet los. "Je blijft toch m'n vader", antwoordde ze. Ha! Eén-nul voor mij Adriaan!

Voor de zekerheid. Mijn pamflet voor de toekomst van Nederland

Landgenoten. Met dank aan Felix van Reageerbuis die zijn weblog beschikbaar stelt voor de campagne van het CDA, richt ik het woord tot u. Waarom geen Hyves? Natuurlijk, ook een Jan-Peter gaat met zijn tijd mee en ik heb daarom een adviesgroep in het leven geroepen die gaat uitzoeken hoe Hyves, een prachtige gemeenschapssite, precies werkt. De adviesgroep wordt ook met gemeenschapsgeld gefinancierd. Ondertussen leek het mij passend op internet actief te blijven, om te voorkomen dat concullega's met de eer gaan strijken. Ik wil graag over het een en ander bomen zodat u Bos niet meer ziet.

Want het is toch schrijnend dat de AOW niet meer veilig zou zijn voor een een partij waaraan Vadertje Drees zich ooit verbond. Wij maken ons juist sterk voor christelijke waarden. Minder knieën onder het bureau en meer handen boven de dekens. Wij van het CDA geloven. In onszelf. En het is onze taak om u te bekeren tot ons geloof. De PvdA kiest daarentegen voor het creëren van onzekerheid. Zoals de afschaffing van de hypotheekrenteaftrek. Dat zou zonde zijn. Niet alleen is het een prachtig 20-letterig Lingowoord, het is ook iets waar mensen van koophuis uit aan gewend zijn.

Laat de heer Lubbers mevrouw Verdonk afmaken, ik wil graag mijn karwéi afmaken. Het liefst met de VVD en daar hoort mevrouw Verdonk gewoon bij.

Ik was gisteren nog op een verkiezingsmanifestatie in het Dolfinarium van Harderwijk. Ik sprak daar met een uitgerangeerde artiest, die probeerde bij diverse omroepen zijn show te slijten. Maar de vis wordt duur betaald en sinds we bij de publieke omroep een netmanager hebben, moet ik als premier regelmatig ingrijpen. Eerst met Lingo, nu dus met Flipper. Flipper, ik zal zorgen dat je show terugkomt op de nationale televisie.

Felix, ik ben je bijzonder erkentelijk voor het nieuwe platform dat je me biedt. Binnenkort kom ik terug met meer heet van de naald CDA nieuws!

The universe according to Brian May

Queen gitarist Brian May gelooft dat er een grote overeenkomst is tussen rock en astronomie. Voor beide betekent het een vlucht van de beslommeringen van het alledaagse bestaan.

May hing zijn studie astronomie in de zeventiger jaren aan de wilgen en sloot zich aan bij Queen.

Op 23 oktober jl. verscheen zijn book Bang! The Complete History of the Universe. Hij zegt: "Of het nou muziek is of gedachten over het universum, in beide gevallen waan je je miljoenen mijlen verwijderd van alle zorgen en problemen".

Ik ben benieuwd wat hij van de snaar-theorie vindt...

Link: Bang! The complete history of the universe

VOC mentaliteit

Het Senseo effect

Wij hebben thuis een Senseo Crema, een uitvinding van Philips waarmee snel en gemakkelijk koffie gezet kan worden.

Nu is er iets geks aan de hand. Ik drink zelf nooit koffie, dus is het voornamelijk Isis die het apparaat bedient. Maar ik zet af en toe ook wel eens een kopje voor haar. In het kader van 'ontbijt op bed' of 'ik sta hier toch dus kan ik net zo goed'.

En nu komt het. Als ik het grote middelste knopje van de Senseo indruk, waarmee ik het apparaat de opdracht geef water te gaan koken, gaat het knopje knipperen, ten teken dat het water bijgevuld moet worden. Het waterreservoir blijkt dan inderdaad leeg te zijn. De afgelopen weken gebeurt mij dit onophoudelijk. We hebben al lang een extra groot waterreservoir aangeschaft, maar dit maakt niet uit. Steeds als ik koffie wil zetten, is het water op. Ik noem dit voor het gemak het Senseo effect. Ik heb inmiddels een angst ontwikkeld om op het knopje te drukken.

Dit bizarre effect schaar ik onder de noemer synchroniciteit. De term is bedacht door Carl Gustav Jung, de bekende leerling van Sigmund Freud. Hiermee gaf hij een naam aan 'zinvolle toevalligheden', gebeurtenissen die opvallend zinvol lijken of samenhang vertonen, zonder dat er een causaal verband kan bestaan. Jung noemde het geval waarbij een cliënt hem vertelde over een droom waarin een scarabee voorkwam. Op dat moment vloog een dergelijk insect zijn kamer binnen. Iedereen kent wel van dit soort vreemde toevalligheden.

Sceptici wijzen een dergelijk effect van de hand met het argument dat er de hele dag door allerlei gebeurtenissen samenvallen die geen overeenkomst hebben. De gebeurtenissen die dat toevallig wel hebben vallen ons op, maar we zijn ons niet bewust van de duizenden samenvallende gebeurtenissen zonder overeenkomst.

Maar de betekenisvolle toevalligheden onder de noemer synchroniciteit zijn zo sterk, dat duizenden gebeurtenissen niet voldoende zijn om dit uit toeval te verklaren.

Ik denk dat er zo'n 50 kopjes uit het waterreservoir van de Senseo geschonken kunnen worden. En dat het Senseo effect inmiddels zo'n 8 keer achter elkaar is opgetreden. Isis is niet zo doortrapt dat ze mij koffie laat schenken omdat ze weet dat het reservoir leeg is, dus die troef voor criticasters is daarmee geëlimineerd. De kans dat dit toevallig gebeurt is dus 50 tot de 7e macht (pas bij de tweede keer komt toeval om de hoek kijken), oftewel 1 op 781 miljard.

Het heeft volgens mij alles te maken met mijn preoccupatie. Omdat ik niet wil dat het reservoir leeg is, trek ik het Senseo effect naar mij toe. Ik moet dus af van mijn angst voor het knopje. Dan komt het allemaal weer goed. En mag Isis weer eens water bijvullen.

Links:
Carl Gustav Jung
Synchroniciteit
Senseo Crema
Angst voor knopjes
Spiegelogie ('alles waar je energie in stopt, groeit')

Science-flash

26 oktober a.s. promoveert Fedde Groot aan de Universiteit van Amsterdam. Uit zijn promotieonderzoek blijkt dat lactoferrine, een heel algemeen eiwit dat te vinden is in koeienmelk, uitermate geschikt is om het aidsvirus buiten de deur te houden. Het voorkomt simpelweg dat hiv door lichaamscellen wordt opgepikt.
Er zou een gel met dit eiwit ontwikkeld kunnen worden dat voor de seksuele daad vaginaal ingebracht wordt.
Alleen lactoferrine uit koeienmelk lijkt deze werking te hebben, dezelfde stof uit moedermelk heeft die werking niet. Hoe dat kan, moet nog onderzocht worden.

De toxoplasma-parasiet komt voor in kattenpoep. Deze parasiet zorgt er bij muizen voor dat zij hun angst voor katten verliezen, waardoor ze gemakkelijker te vangen zijn. Vrouwen die veel antistoffen van deze parasiet in hun bloed hebben, hebben in plaats van 50%, 72% kans op het krijgen van een zoon.
Ik zie een markt voor een 'medicijn' in China!

Meer over hoe de toxoplasma-parasiet ons gedrag, zelfs hele culturen beïnvloedt: The culure-shaping parasite

De harmonieuze Balkenende

Gisteravond Pauw & Witteman gezien. De gasten waren Jan Peter Balkenende, Adriaan van Dis en Ali B(Bouali). Balkenende was een en al harmonie, bijna op het onmenselijke, robotachtige af.

Het leidde tot diverse pogingen van zijn opponenten om wat pit te ontdekken. Maar Balkenende wist er toch altijd weer een positieve draai aan te geven. Plotseling bedacht ik me dat zijn pak en zijn praatje niet met elkaar in overeenstemming zijn. Het is meer een Neil van The Young Ones, de hippie. Die gedachte leidde er natuurlijk toe de anderen van The Young Ones ook te vergelijken met politieke kopstukken. Zo kwamen we tot de volgende indeling, na heftige discussie met Isis, die Mark Rutte niet bij Mike vindt passen. Hoe dan ook, het was een leuk gedachtenspelletje!

Neil - Nigel Planer - de hippie (Jan Peter Balkenende)
Rick - Rik Mayall - de student sociologie (Wouter Bos)
Mike - Christopher Ryan - de yup (Mark Rutte)
Vyvyan - Adrian Edmondson - de punker (Geert Wilders)
Alexei - Jerzy Balowsky - de communist (Jan Marijnissen)

Links:
Videoclip 1
Videoclip 2
Videoclip 3
Videoclip 4

Als een roepende in de woestijn

In 1978 of 1979 werd een radio-documentaire uitgezonden, Als een roepende in de woestijn, die ik als jongen van 12 jaar opnam en daarna tientallen keren beluisterd heb.

De aanleiding voor de documentaire was een langspeelplaat, gemaakt voor buitenaardse wezens, en bevestigd aan de ruimtesondes Voyager 1 en de Voyager 2, gelanceerd door de NASA in 1977. Ruimtesondes die op precies het juiste moment gelanceerd werden om een passage langs alle belangrijke planeten in ons zonnestelsel mogelijk te maken. Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus werden van dichtbij gefotografeerd.
De langspeelplaat was niet bedoeld voor deze planeten, waarvan al werd aangenomen dat leven daar onmogelijk was. Na het passeren van Neptunus was hun wetenschappelijke missie ten einde en sindsdien vliegen ze met een snelheid van tientallen kilometers per seconde het onmetelijke universum in, op zoek naar andere sterren, andere planeten waarop leven zich wel ontwikkeld heeft.

Ruimtegoeroe Carl Sagan, hoogleraar astronomie en ruimtewetenschappen, was betrokken bij het maken van de langspeelplaat. Buitenaardse wezens, mochten ze de Voyagers ooit ontdekken en onderscheppen, kunnen aan de hand van de plaat leren hoe het leven op aarde is. De koperen langspeelplaat, met goud overtrokken, dient te worden afgespeeld op 16 2/3e toeren per minuut met de aanwezige diamanten naald. Grafische afspeelinstructies zijn bijgevoegd.
Behalve geluiden van de aarde (huilende baby's, blaffende honden, vulkanen, treinen), kleurenfoto's (gecodeerd), groeten in vele talen (de Nederlandse groet luidt "hartelijke groeten aan iedereen") en een toespraak van de toenmalige secretaris-generaal van de Verenigde Naties Kurt Waldheim, veel later veroordeeld vanwege zijn oorlogsverleden, bevat de plaat muziek. Er is gekozen voor muziek omdat muziek de menselijke emotie het best in beeld brengt. Of die boodschap overkomt op wezens met een andere perceptie is nog maar de vraag (zelfs verwante dieren kunnen onze muzikale smaak niet altijd waarderen). De plaat zal in ieder geval de nieuwsgierigheid van de wezens opwekken.

Het was de bedoeling dat de Voyagers ongeveer 5 jaar zouden functioneren. Daarna zouden de interne batterij, de zender of een ander essentieel onderdeel hoogstwaarschijnlijk uitvallen. Door een gelukkig toeval werken de Voyagers nu nog steeds, 29 jaar na lancering. Het functioneren van de langspeelplaat is overigens niet afhankelijk van batterijen. De plaat kan ook nog na miljoenen jaren "opgezet" worden. Hoewel de Voyagers sinds de lancering met tientallen kilometers per seconde van ons vandaan vliegen, zenden ze vanaf die ongelooflijke afstand, ver voorbij de grens van ons zonnestelsel, nog steeds signalen naar Aarde. Signalen die we nog amper kunnen ontvangen met grote schotelantennes. Zo blijft de geest van Carl Sagan, veel te vroeg aan kanker overleden, voortleven in zijn visionaire uitvinding.

De radiodocumentaire werd gepresenteerd door Lex Braamhorst, een Avro-presentator uit vervlogen tijden (Hersengymnastiek: "Mieke, wat is de stand?"). Verder is Peter Schreuder te horen, een vergeten wetenschapsjournalist, die zijn radio-artikel altijd afsloot met "Peter Schreuder, Avro, New York". Op internet is overigens niets van hem te vinden. Luister hier naar een soundbite van Peter Schreuder, uit de documentaire.

Internet bestond toen nog niet en ik moest het hebben van radio en tv voor het bevredigen van mijn informatiebehoefte. De documentaire was voor mij dus erg waardevol en ik heb het tientallen keren beluisterd. De documentaire begint en eindigt met muziek van Vangelis, die de oneindigheid van het heelal goed uitdrukt. De ontvangst van mijn radiootje was niet perfect, maar dat had ook een voordeel want de ruis gaf me het gevoel direct met het universum in verbinding te staan. Deze documentaire en zeker ook de tv-serie Cosmos heeft m'n bewustzijn van de wereld zo gevormd dat ik maar niet kan wennen aan de waan van de dag die in deze wereld een hoofdrol speelt. Het gebrek aan grote (kosmische) thema's in de politiek, maatschappij en op verjaardagsfeestjes maakt me wat eenzaam...

Ik heb besloten de documentaire integraal op dit weblog te zetten. Ik neem aan dat alle copyright verjaard is. Het programma duurt in totaal 1 uur en 14 seconden.

Link:

Als een roepende in de woestijn - AVRO radiodocumentaire uit 1979 (60 min 14)
Voyager Golden Record op YouTube (7 min 15)
Voyager Golden Record op NASA website

Van de menselijke naar de goddelijke split-second

Note: vanaf triljard jaar is de toekomst speculatief.

Champagne, het is campagne!

Out of the gathering

Gisteravond trad The Gathering op in het Patronaat. Wij waren erbij. We hadden nog een derde kaartje over, dat ik buiten aan iemand in de wachtrij overhandigde. En vergat er geld voor te vragen.

Voor mij was het ik schat de vijfde keer dat ik de band live zag, voor Isis de tweede keer. Ik denk dat ik m'n tax bereikt heb: het optreden boeide me maar matig. Hoewel het technisch en muzikaal erg goed was, kwam het niet op mij over (met nadruk op mij). Het gehalte 'slenter-ritme' nummers was teveel in verhouding met de up-tempo songs. Het grote videoscherm achter zangeres Anneke van Giersbergen dwong de toeschouwer de nummers op een bepaalde manier te interpreteren. Ik hou zelf niet zo van videoschermen tijdens concerten (tenzij de act zelf wordt weergegeven). We hadden het idee dat The Gathering murw was door teveel optredens. Het kunstje werd weer eens vertoond. Bij een praatje maande Anneke het publiek stil te zijn en leek ze er geen zin in te hebben.

We wilden de laatste bus halen en we berekenden de tijd die we nog zouden hebben om ergens in de stad in een kroegje een Kiss of fire te drinken (onze love-potion no. 1). En zo besloten we enkele nummers voor de toegift al de zaal te verlaten. In De Flapcan (Zijlstraat) wachtten we koffielurkend op de bus.

The Gathering blijft geweldig. Live waren ze nu wat minder.

Hun beste (dubbel)cd vind ik How to measure a planet (naast Annekes debuutcd Mandylion). The Gathering in combinatie met sci-fi spreekt mij erg aan. Het nummer Liberty Bell is sterk.

No brainwaves or activity
while the craft is in the air
It's getting dark, it's getting light
we are sitting in a chair

We have fastened every belt
we cannot float out of our seats
It's so enormously frightening
When our tail reaches superheat

Another timezone
a change of season
it is turning dark again
We're getting ready for yet
another orbit around our planet

It is time for the galactic cruise
To come to an end
One last view on the world
and the time we have spend

Buiten The Gathering verbond Anneke zich ooit met Ayreon en waaruit de space-opera Into the electric castle voortkwam. Bijzonder. Luister naar een aantal soundbites.

Yahoo time capsule

Hoe zag de wereld eruit in 2006? Die vraag is nu makkelijk te beantwoorden, maar in het jaar 4521 wordt het al wat lastiger.

Yahoo graaft een oud concept op: de tijdcapsule.

Het is al vaker bedacht en uitgevoerd: neem wat spulletjes uit onze alledaagse omgeving en stop ze diep onder de grond. Voer voor toekomstige archeologen. Bij het natuurhistorische museum Naturalis in Leiden begroef een kunstenaar een oerlelijk, ondefinieerbaar kunstobject diep onder de grond. Arme archeoloog die dat op zal graven.

Yahoo zal de tijdcapsule niet alleen begraven maar ook 'up-beamen' de kosmos in met een krachtige laser.

Yahoo vraagt aan de Yahoo-gebruiker (verstokte Google-gebruikers mogen ook wel meedoen) om een digitale bijdrage te leveren aan deze tijdcapsule. Tekst, plaatjes, geluid of video. Je kunt je bijdrage indelen in één van de tien thema's: Liefde, Verdriet, Boosheid, Vertrouwen, Schoonheid, Fun, Verleden, Hoop, Nu en Jij. Overall thema is: one world. Mooi.

De capsule wordt op hun website gevisualiseerd door een ronddraaiende globe waarop de laatste 100 bijdragen te zien zijn. Je kunt ook zoeken in de bijdragen (thema, man/vrouw, leeftijd, geografie). Zo kon ik zien dat er nog maar 12 Nederlandse bijdragen zijn toegevoegd.

Je kunt je bijdrage nog opsturen tot 8 november. Maar wees er sneller bij, want van 25 t/m 27 oktober worden de bijdragen geprojecteerd op de Zonnepyramide in Teotihuacan in Mexico. Dit zal live op internet gevolgd kunnen worden. Een niet te missen gelegenheid dus.

Links:
Yahoo time capsule
Smithsonian Folkways Recordings

Googirl

In de strijd om de laatste witte plekken op de landkaart van Internet bedacht ik vandaag een uniek concept: Googirl. Een service aan de vrouwelijke gebruiker van internet.

Door gebruik te maken van een geheim algoritme worden na elke zoekopdracht specifieke websites getoond die relevant zijn voor vrouwen.

Ik verwacht ongeveer 50% van de markt van Google hiermee te kunnen overnemen.

Link: Googirl

Kreta uitzicht

Youtube is verkocht voor 1,6 miljard dollar. Twee jongemannen, de makers van Youtube, zijn in één klap multimiljonair. Toch goed dat ik in 't vak zit...
Hier mijn enige bijdrage ooit aan Youtube.

In de ban van de ring

Wanneer een ster al zijn brandstof verbruikt heeft en wil doven, zakt het onder zijn eigen zwaartekracht in elkaar. Als de ster meer dan vijf zonmassa's bevat, ontstaat er een explosie waarna er een zwart gat in het centrum overblijft. Een zwart gat is een oneindig klein punt met oneindig hoge dichtheid.

Als het zwarte gat snel genoeg roteert, zal er geen punt maar een ring ontstaan. De ring is oneindig dun, maar de opening heeft wel bepaalde afmetingen. Mogelijk kan de opening in deze ring het zicht bieden op een ander universum dat aan de andere kant van de ring ligt.

Als het andere universum een stervend universum is, waar de energievoorraden zijn uitgeput, kan een intelligente levensvorm via het ontstane gat energie uit ons universum opslokken. Ons universum zal energie verliezen, tenzij een held zich bij het gat durft te wagen om de ring te destabiliseren en doen imploderen.

De (lichtelijk verzonnen) waarheid is soms vreemder dan de fantasie. Het scenario lijkt op dat van In de ban van de ring waar Sauron de rol van de intelligente levensvorm op zich neemt.

Bekijk de trailer.

Bloem

Haarlem bracht in de jaren 80/90 een veelbelovende zangeres voort. Bloem. Eigenwijs, apart, ambitieus. Ze kwam in het programma van Sonja Barend (eind jaren 80?), toen nog heel jong maar blijkbaar al veelbelovend en maakte haar debuutcd Zink, veel later, in de jaren 90 in Engeland met hulp van professionele muzikanten die haar het duwtje in de rug wel gunden.
Ik zag wel wat in haar. Ik zag haar voor 't eerst in het Patronaat. Ze maakte kunst voor café De Roemer (veel getekende visjes), dat ik in die tijd, om andere redenen, plat liep. Ik bewonderde haar talent en durf en vond haar muziek met psychedelische kantjes grappig. Ik kocht haar cd daarom ook en draaide die toen regelmatig.

Maar het is volgens mij bij die ene debuutcd gebleven. Tenminste wat haar solo-carrière betreft. Dat kwam voor een niet onbelangrijk deel omdat ze zoveel op Björk lijkt, qua zang en techniek (zuchten, kinderstemmetje, gillen) en qua stijl. Ze zal haar eigen stijl zelf ontwikkeld hebben, maar ze had de schijn tegen.

Dankzij Wikipedia weet ik dat ze tegenwoordig in Londen woont (natuurlijk), films maakt (vast heel experimenteel) en in de band Polichinelle speelt. De website van Polichinelle laat veel getekende visjes zien, ik vermoed wie daar achter zit.

Links:
Soundbite: Zink - Bloem de Ligny
Bloem at Wikipedia
Polichinelle

De échte Bianca Castafiore

De bedenker van Kuifje creëerde een vals zingende operazangeres, met de naam Bianca Castafiore. Een dame met vergelijkbare talenten heette Florence Foster Jenkins. Zij leefde van 1868 tot 1944. Ze werd bekend vanwege haar totale gebrek aan zangtalent.

Zij beweerde bij (vals) hoog en (vals) laag dat ze geweldig kon zingen. Uit alle opnames blijkt echter dat zij elk gevoel voor ritme en toonhoogte ontbeerde. Ze vergeleek zichzelf met sopranen als Frieda Hempel en Luisa Tetrazzini.

Ze was zich bewust van de kritieken maar zei: "Mensen mogen zeggen dat ik niet kan zingen, maar niemand kan zeggen dat ik niet heb gezongen". Daar is geen speld tussen te krijgen.

Ze verkoos bij voorkeur repertoire dat ver boven haar technische kunnen uitging. Niet alleen haar zangkunst, ook haar kostuums waren opvallend. Ze gooide bloemen in het publiek en stond voor een ventilator waardoor haar accessoires meefladderden in de wind.

Na een ongeluk met een taxi in 1943 ontdekte zij dat ze een hogere F kon zingen dan voorheen. In plaats van een proces te beginnen tegen het taxibedrijf, zond zij de taxichauffeur een doos dure sigaren.

Op 76-jarige leeftijd huurde zij de Carnegie Hall af. De kaartjes waren al weken van te voren uitverkocht. Ze stierf een maand later.

Wie weet of de link tussen haar en Bianca Castafiore al eens eerder is gelegd en of Hergé haar werkelijk heeft gebruikt als inspiratie voor zijn stripfiguur?

Klik hier voor Die Zäuberflöte, uitgevoerd door Florence Foster Jenkins.

Link: Wikipedia

Kuifje

Op een mooie nacht in de lente liep Kuifje met Bobbie te wandelen. Ze genoten van de wolkeloze hemel boven hen.
"Wat een prachtige nacht!", zei Kuifje. Bobbie liep hijgend voor hem uit en verzuchtte: "Maar wel heet! Het lijkt wel hartje zomer!"
"Een vallende ster!", riep Kuifje ineens en hij wees naar een klein licht dat met grote snelheid een baan boven de huizen beschreef, "Vlug, Bobbie, doe een wens!"
"Kijk liever voor je, in plaats van wensen te doen!", gromde Bobbie. Hij keek geërgerd naar Kuifje op.
"En daar heb je de Grote Beer...", ging Kuifje verder. Bobbie had daar echter geen oog voor. Ook niet voor de lantaarnpaal waar hij met een pijnlijke klap tegenaan liep.
Kuifje's aandacht was nu volledig op het gesternte boven de stad gericht, want hem was iets heel bijzonders opgevallen.
"Oh, Bobbie", zei hij, "Zie je die grote ster daar?"
De klap tegen de paal had enige sterretjes bij Bobbie losgemaakt en hij wist nu niet welke Kuifje bedoelde.
Kuifje stond stil en riep: "Ongelooflijk! De Grote Beer heeft er een ster bij gekregen!"
"Waar zie je nu een beer?", kwispelstaartte Bobbie.
"Een nieuwe ster in de Grote Beer!", ging Kuifje verder, en hij besefte dat er iets bijzonders aan de hand was, "Ik kan er niet over uit!"
"Weet je, Kuifje", probeerde Bobbie te relativeren, "op al die miljoenen sterren maakt eentje meer of minder toch niet uit..."
Kuifje zette er nu stevig de pas in. "Interessant. Ik ga thuis meteen de Sterrenwacht bellen..."
Thuisgekomen trok hij eerst zijn jasje uit, want hij kreeg het steeds warmer. Daarna draaide hij het nummer van de Sterrenwacht.
"Hallo? Met de Sterrenwacht?", zei Kuifje. "Luister meneer. Ik zag net in de Grote Beer een grote, schitterende ster. Kunt u me zeggen..."
"Vraag hem ook even waarom het zo warm is", hijgde Bobbie met de tong uit zijn bek.
"Hallo? Wat zegt u?", riep Kuifje, die moeite had de persoon te verstaan, "U bestudeert het verschijnsel?... Ah!... En... Hallo?... Hallo?... Hallo?... Hallo?... Opgehangen!"

Link: Tintin.com

De Avonturierster

Gister kwam ik al zappend langs een film die indruk op mij maakte (de leukste dingen ontdek je toevallig). Nederland 2. Daar was De Avonturierster. Ik was onder de indruk! Gelukkig blijkt het een serie te zijn, zodat ik al bloggend iedereen kan aanraden te gaan kijken.

De Avonturierster is een Franstalige serie, waarin de geschiedenis van de eerste helft van de twintigste eeuw wordt verteld aan de hand van archiefbeelden en de als strip getekende avonturen van Iris White. De archiefbeelden beslaan ongeveer 85% van iedere aflevering, zijn authentiek en veelal nog nooit op televisie vertoond. Het personage Iris White is verzonnen en verschijnt als stripfiguur op de meest onverwachte plekken en tijdstippen, toevallig juist als er historisch interessante gebeurtenissen plaatsvinden. Zo wordt elke aflevering een persoonlijk verslag van de echte geschiedenis van het begin van de vorige eeuw.

Uitzendschema:

1 De zilveren vorken van de Tsarevitsj
Gemist
2 De vleugels van de Inca's
Gezien
3 Van pool tot pool
Uitzending: di. 10 oktober 2006 23:45 - 0:35 uur Ned. 2
4 De geheimen van India
Uitzending: di. 17 oktober 2006 23:45 - 0:35 uur Ned. 2
5 De heren van Afrika
Uitzending: di. 24 oktober 2006 23:45 - 0:35 uur Ned. 2
6 De trein naar Yunnan
Uitzending: di. 31 oktober 2006 23:45 - 0:35 uur Ned. 2

Op internet kon ik niets vinden dan de site van Teleac.

Link:
Teleac

De stemcomputer

In de goede oude tijd stemden we door met rood potlood een wit rondje in een zwart vakje te kleuren. Het papier werd in een stembus gedaan en aan het eind van de dag werd handmatig geteld.

Uit efficiency redenen zijn we overgestapt op de stemcomputer. Lekker handig. Nu weten we al kort na het sluiten van de stembureaus welke partij de grootste is geworden.

Eigenlijk is dat de enige reden om een stemcomputer te gebruiken: efficiency. Maar is efficiency belangrijk bij een procedure die zo'n eens in de vier jaar voorkomt?

Ooit is als argument ooit gebruikt dat het fraude voorkomt. Omdat er geen mensenhanden bij het tellen te pas komen, is fraude uitgesloten, zo lijkt het. Maar de hardware en de software van de machine zijn door mensenhanden gemaakt. Veel minder mensenhanden dan de tellende handen van de papieren stembiljetten. Door invoering van elektronisch stemmen geven we de verantwoordelijkheid van eerlijke verkiezingen in handen van een enkel bedrijf, dat bovendien in de Verenigde Staten (waar anders?) gebleken is gevoelig te zijn voor corruptie.

In de Verenigde Staten is het bedrijf Diebold verantwoordelijk voor productie van stemmachines. In mei 2006 gaf een geregistreerde Diebold lobbyist een bijdrage van 10.000 dollar aan de campagne van een republikein in Ohio. Dezelfde republikein kocht aandelen in het bedrijf Diebold. Diebold profiteert bij een Republikeinse overheid. In 2000 gebeurden er rare dingen: 6000 democratische stemmen verdwenen zomaar. Meer dan 40.000 Diebold stemmachines worden inmiddels gebruikt in 37 staten. De machines blijken veel security lekken te vertonen. De broncode is in een aantal gevallen al 'gecompiled', wat betekent dat het werkt als een zwarte doos. Je stopt er iets in, en er komt iets uit, maar wat er daarbinnen gebeurt is niet meer zichtbaar.

Er wordt gesuggereerd dat er een controlesysteem met 'paper trails' moet komen: bij het elektronisch stemmen krijgt elke kiezer een printje van zijn stem, waarop hij of zij kan controleren dat de stem naar de juiste kandidaat is gegaan. Flauwekul! Dit geeft geen enkele garantie dat de stem in de interne database naar de juiste kandidaat is gegaan. Verder zou paper trailing gebruikt kunnen worden voor hertelling: als er iets misgegaan is met het tellen, bijvoorbeeld omdat de computer crasht of als er aanwijzingen zijn dat er gerommeld is, kunnen de papiertjes die geprint zijn uitsluitsel geven. Ook dit argument snijdt geen hout. Een verkiezingsuitslag hoeft geen aanleiding voor een hertelling te geven omdat het er betrouwbaar uitziet, terwijl er toch gerommeld is.

De enige manier om stemmachines te controleren is om ook altijd de papieren printjes handmatig te tellen, waarmee we weer zijn aanbeland bij het ouderwetse systeem.

Het is duidelijk een prestige kwestie: kijk eens hoe modern we zijn, we doen alles met computers. Teruggaan naar de papieren stem kan als een nederlaag beschouwd worden: we zijn er niet in geslaagd onze computers veilig te krijgen, we lopen dus achter in de vaart der volkeren.

Maar het is geen kwestie van verbetering van de software of hardware. Veilig stemmen met een elektronisch en digitaal medium is principieel onmogelijk. Bij het tellen van stemmen dienen zoveel mogelijk mensen betrokken worden en vertegenwoordigers uit alle betrokken politieke partijen. Het getuigt juist van veel visie om de beperkingen van gecomputeriseerde systemen (in combinatie met menselijke zwaktes) te erkennen.

In Nederland is NEDAP/Groenendaal verantwoordelijk voor de stemmachine. Als je hun website ziet, besef je dat ze het programmeren nog niet helemaal onder de knie hebben. Ze keuren paper trails af omdat "het wachtrijen zou veroorzaken die niet meer aanvaardbaar zijn in onze huidige maatschappij". Flauwekul. Bovendien kunnen paper trails fraude niet voorkomen en is het een schaamlap om het eigenlijke probleem te verdoezelen.

Ook met theoretisch veilige stemmachines kan gerommeld worden, vooral omdat oudere kiezers hulp nodig hebben om het ingewikkelde apparaat te bedienen. De heer Meerman uit Zeeland had zo de gemeenteraadsverkiezingen van 7 maart 2006 naar eigen voordeel gemanipuleerd.

Stemmachines zijn misschien heel modern, ze zijn achterhaald in onze post-moderne maatschappij. Helaas zullen er nog een aantal schandalen moeten volgen, voordat men zal inzien dat papieren verkiezingen 'helemaal van deze tijd zijn'.

Links:

Nederlandse stemmachines zijn afgekeurd in Ierland vanwege beveiligingsredenen. Zie: Webwereld

Rommelen met verkiezingsuitslagen: "The exit polling, where voters are surveyed at the polling place immediately after voting, showed Kerry ahead by as much as nine percent in Florida. In Ohio the exit polling showed Kerry with a 60 to 40 lead. At the same time the actual vote continued to hover at the 51 to 49 margin in favor of Bush." - www.justaflyonthewall.com

Flash-animatie starring Arnold Schwarzenegger: Diebold: machines that vote, so you don't have to

Actiesite: Wij vertrouwen stemcomputers niet

Tros Radar: Stemcomputers

De boze brief

Er zijn mensen die de hele dag niks beters te doen lijken te hebben dan het schrijven van 'boze brieven'. Elke instantie kent 'm wel, de boze brief. Vaak is het een ellenlang epistel van wat er allemaal niet deugt en wordt de ontvanger meedogenloos afgebrand. Vaak ook is het niet duidelijk wat nou eigenlijk het doel van de brief is. Gaat het slechts om stoom afblazen, of wordt er gezocht naar een oplossing?

Ik heb deze week drie boze brieven geschreven. Ik dreig dus te gaan behoren tot die kleinburgerlijke bozebrievenschrijversclub en dat is juist het laatste dat ik wil. Liever sta ik overal boven en maak ik me niet druk op de kleine ergernisjes die door de waan van de dag veel groter lijken. Het getuigt van veel meer wijsheid om kritiekloos, haast onverschillig, door het leven te gaan, met je hoofd in de wolken en je ogen gericht op het verre doel voor je. Zodra je boze brieven gaat schrijven, moet je oppassen.

Ik schreef de eerste boze brief naar het tv-programma Opsporing Verzocht (zie mijn stukje eerder deze week). De tweede brief schreef ik aan de Rabobank, die behalve coöperatief te zijn er ook coëxistente administraties op nahoudt. De derde brief is de ergste in zijn soort. Die schreef ik vanavond aan Super de Boer. Ik was het oneens met de inhoud van hun bami-pakket dat voor meer dan 90% uit taugé bestaat, terwijl de groene groente in de verpakking bovenaan ligt, waardoor je de indruk krijgt van een gevarieerde maaltijd.

Ik hoop dat ik de illusie dat ik de wereld kan verbeteren door haar te bevechten snel opgeef en me weer kan terugtrekken in m'n wolkenrijke luchtkasteel.

De waterlelie van Frederik van Eeden

Een mooi gedicht van Frederik van Eeden: De waterlelie. En zijn bekendste.

Wim de Bie schreef erover in zijn Bieslog:

Vanavond zag ik een eenzame waterlelie.
De waterlelie bloeide daar, veronderstelde ik, als eerbetoon aan de man die hem zo mooi heeft beschreven.

Ik fietste langs de Karnemelksesloot. Aan de overkant lag, een eeuw geleden, de kolonie Walden, het leefexperiment van schrijver Frederik van Eeden.

Op deze plek stapte hij op een laat-zomerse avond in een bootje, met vrouw en zoontjes, om nog een eindje te gaan roeien in de vallende avond.
Terug in zijn hut, schreef hij zijn bekendste gedicht:

De Waterlelie

Ik heb de witte water-lelie lief,
Daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.

Rijzend uit donker-koele vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.

Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer...

De bloem werd Van Eedens 'handelsmerk', op al zijn boeken liet hij het embleem van de waterlelie drukken.
De meeste van zijn geschriften zijn vergeten.
Maar de waterlelie die ik vanavond zag, is Frederik van Eeden niet vergeten.

Anders ga je niet, uitgerekend op deze plek, zo mooi liggen peinzen op het watervlak.

Het gedicht stamt uit 1901. Vanavond las ik dat in de Nieuwe Gids van 1887, Van Eeden was toen redacteur, een redelijk vernietigende recensie verscheen over een gedicht, getiteld "De waterlelie". Dit gedicht lijkt genoeg op dat van Van Eeden, om te mogen concluderen dat hij zich erdoor heeft laten inspireren. Bizar, gezien de vernietigende recensie op het origineel. Wie die recensie schreef is niet bekend, maar Van Eeden zal er waarschijnlijk zijn fiat aan gegeven hebben. Het originele gedicht, van Elize Knuttel-Fabius, luidt:

Eenzaam op haar ranken stengel
Droomt een schoone witte lelie
In een'stillen waterplas
Aan haar voet het groen bekroosde,
Troebel, dichtbegroeid moeras.

Somtijds breekt het somber zwijgen
Van de nachtelijke stonden
't Rits'len van een vallend blad,
Hoort men langs den donkren oever
Schuiflen hagedis en pad.

Maar de witte waterlelie
Wiegelt droomend op haar stengel,
Blikkend naar den hemeltrans;
In haar kelk, den smetloos reinen,
Werpt de maan haar zilverglans.

Spirograph

Wie is er niet mee opgegroeid? Spirograph! Die plastic schijfjes met gaatjes, waarin de punt van een pen paste zodat je het ene schijfje in het andere kon ronddraaien, zodat vreemde spiraalfiguren op het papier ontstonden...

Minder bekend was dat spel waarmee je dierfiguren kon maken (Tobias Tor herinner ik me) door met een schijf alle letters van de naam aan te wijzen (het alfabet stond in de buitenste schijf) en lijntjes te trekken die in die schijf uitgesneden waren. Op internet kan ik niets hierover vinden...

Links spirograph:
Wordsmith
Spirograaf

All we are is struif in the wind

Het heelal blijkt eivormig te zijn. Eerst werd gedacht perfect bolvormig, maar er blijkt een afwijking van ongeveer 1% te zijn.

De vraag is of het heelal begon bolvormig te zijn. In dat geval zou het heelal in de toekomst steeds 'egg-centrischer' kunnen worden, tot het een lange dunne lijn is. Geen prettig vooruitzicht voor degenen die op zoek zijn naar een oplossing voor het fileprobleem.

Link: Xinhua

Three beeps say it all

Volgens mij moet dit mogelijk zijn: een volledige encyclopedie (bijvoorbeeld de Encyclopedie Britannica) overseinen met slechts drie beepjes.

Het gaat om de verhouding tussen de tijd tussen beep 1 en 2 en de tijd tussen beep 2 en 3.

De tijd tussen beep 1 en beep 2 geeft aan welke maateenheid gebruikt wordt, de tijd tussen beep 2 en beep 3 is een meervoud van deze maateenheid. Dit getal codeert de over te brengen boodschap.

Bijvoorbeeld: tussen beep 1 en beep 2 is één seconde, tussen beep 2 en beep 3 is 1,07050805091305021515041903080116 seconden. De getallen achter de komma geven aan "geheimeboodschap" (mbv a=01, b=02 etc.).

Dit gaat dataoverdracht revolutioneren. Ik hoef slechts 1% van de opbrengsten die dit gaat opleveren. Dat niemand daar eerder op gekomen is!

Rectificatie: bovengenoemde gaat alleen op met theoretische oneindig nauwkeurige klokken. De meest nauwkeurige atoomklok op dit moment heeft een afwijking van 10 tot de min 17e. Dat betekent dat acht letters per 3 beeps kunnen worden overgeseind. Dat komt neer op maximaal 4 letters per seconde. Deze data-overdracht is dus 1000 keer trager dan een conventioneel inbelmodem. Het wachten is dus op een oneindig nauwkeurige klok. Helaas zal die alleen oneindig nauwkeurig kunnen werken zonder enige zwaartekracht of bewegend onderdeel in ons heelal. Ook daar is dus nog het wachten op. Voor de rest niks mis met mijn theorie.