Voor de zekerheid (2)

Hartelijk vrijdagavond. Ik mag weer graag het woord tot u richten. Allereerst ben ik erg verheugd dat mijn adviesgroep mij inmiddels 41554 vrienden heeft bezorgd op gemeenschapssite Hyves. Hoe ze het voor elkaar krijgen weet ik niet. Maar ik fax regelmatig blogs die kant op.

Ja, en dan het Centraal Planbureau. Een fijne club is dat. Ik zeg altijd: minder knietjes tegen het Centraal Planbureau en meer handjes op elkaar, een applausje voor het Centraal Planbureau natuurlijk. Wij durven als het CDA het minst te investeren en het meest te bezuinigen en dat is het beste voor de toekomst van het begro... ik bedoel Nederland.

En dan de televisie. Het blijkt dat ik hoge ogen gooi als ik mij bemoei met de programmering ervan. En dat terwijl ik thuis altijd weer de verkeerde zender programmeer. Ik weet pas sinds kort dat Jensen helemaal niet de presentator van Nova is. Maar kwaad was ik wel. Op Jeroen Paul en Pauw Witteman. Want zeg nou zelf, dat kan toch niet, de premier van dit land zo te kijk zetten door het tonen van totaal niet ter zake doende filmpjes? Gelukkig ben ik alleen kwaad achter de schermen. Voor de camera toon ik mijn ware masker. Een blije vent. Want dit land heeft behoefte aan iemand die overal een positieve draai aan weet te geven. Ze hebben ooit uitgezocht dat als je depressieve mensen gedwongen laat glimlachen, dit positief uitwerkt op hun gemoed. Dus vast ook op de depressieve zwevende kiezer.
Ik heb nog aan mijn dochter gevraagd of zij zich voor mij schaamt. Dat was een vraag van Adriaan van Dis en die vraag liet mij niet los. "Je blijft toch m'n vader", antwoordde ze. Ha! Eén-nul voor mij Adriaan!