De laatste uitvinding

Een uitvinder besloot op zijn sterfbed tot een heldendaad. Gewapend met zonnepaneel en elektriciteitssnoer blies hij zijn laatste adem uit.

Een hand wees hem de weg naar een donkere tunnel. Aan de andere kant scheen een licht. Hij werd opgetild door een onzichtbare kracht en langzaam werd hij naar het licht toegetrokken. Het was waar wat ze zeiden... een bron van oneindige wijsheid en liefde openbaarde zich aan de uitvinder. De bron van alle kennis... onmogelijk om te weerstaan voor een man die zijn leven aan de wetenschap had gewijd.

In het laatste moment, vlak bij de onweerstaanbare kracht van dat licht, greep hij zich vast aan een boomwortel die daar uit de wand van de tunnel was gegroeid. Hij bevestigde het zonnepaneel en sloot de draden aan. Toen zuchtte hij, glimlachte en werd opgenomen in het licht.

Sindsdien brandt er licht in Utopia. Op het graf van de uitvinder staat een kleine elektriciteitscentrale. Genoeg om duizend planeten van stroom te voorzien.