Relitorial

Je ziet ze wel eens staan in een tijdschrift, de advertorial. Het ziet eruit als een redactioneel stukje, maar is in werkelijkheid een advertentie. Het woord advertorial is een samentreksel van advertisement en editorial.

Het is wettelijk verplicht om boven of onder een dergelijk stukje te vermelden dat het om een advertorial of advertentie gaat. Logisch, want door de redactionele opzet ervan zou de lezer op het verkeerde been gezet kunnen worden en gaan denken dat het om neutrale informatie gaat, in plaats van het aanprijzen van een artikel of dienst.

Voor een vergelijkbare situatie heb ik het woord relitorial bedacht. Een relitorial ziet eruit als een redactioneel stukje, maar is in werkelijkheid een poging om de lezer, luisteraar of kijker te overtuigen van een bepaald geloof.

De EO is een groot liefhebber van de relitorial. 's Nachts na twaalven, wanneer de ongelukkigen en dolenden niet kunnen slapen en de radio aanzetten, is er een leuk belprogramma waar luisteraars kunnen bellen en praten over ditjes en datjes. De presentator is een zachtaardige man die vol geduld en meelevendheid de opbellende luisteraar aanhoort. Het gesprek komt, hoe je het ook wendt of keert, uit op Jezus Chistus. Voor de dolende en voor de ongelukkige is een slecht alternatief beter dan geen alternatief voor een hopeloze toekomst en zie daar, een nieuw zieltje is gewonnen.

Een dead-metal band die met gruntgeluiden duidelijk maakt dat Jezus onze Messias is en dat we lief voor elkaar moeten zijn, is ook een vorm van relitorial.

Ik vind dat, net als bij de advertorial, een relitorial vooraf gegaan moet worden met de volgende tekst: "Het programma dat u nu gaat beluisteren/bekijken, is opgezet met het doel om u als kijker van ons geloof te overtuigen. De informatie die geboden wordt, kan gekleurd zijn om dit doel te bereiken."

Wat zou Jan-Peter ervan denken?