Generale repetitie

Vannacht ging de generale repetitie van het generaal pardon in. Voor ons een feestdag, voor xenofoben een zwarte dag. Minister Zalm noemde het ook een zwarte dag, maar om andere redenen. Hij vond het not done om een demissionair kabinet tot een beleidswijziging te dwingen.

Het is maar hoe je het bekijkt. Is het een wijziging of een bevriezing? Is het zo erg om de asielzoekers een paar weken langer in dit land te laten, nu ze er al een paar jaar te lang zijn?

Het sterkste argument van Balkenende tegen een generaal pardon was de rechtsongelijkheid. Als we de achtergebleven asielzoekers asiel verlenen, zijn de teruggestuurden ongelijk behandeld, en zouden die de genomen beslissing kunnen aanvechten.

Maar elke beleidsverandering leidt tot rechtsongelijkheid. Als morgen de belastingen omlaag gaan, zou ik mijn vandaag uitgekeerde salaris te hoog belast vinden. Dat is misschien de reden dat belastingen nooit omlaag gaan.

Maar het argument keert zich tegen de argumenteerder. Nu het generaal pardon er overduidelijk aan staat te komen, is het in de laatste weken uitzetten van asielzoekers wel een heel sterk staaltje van rechtsongelijkheid. Het enige argument dat rest is: geen beleidsverandering tijdens een demissionair kabinet. Regels zijn regels.

Een overheid die zich blind staart op regels, of een overheid die kijkt hoe regels uitwerken op mensen (oja, en dieren natuurlijk). Er gloort een linkse lente.