De nachtwachter

Den Haag is leuk. Ik rook er voor het eerst de geur van wiet tijdens de vredesdemonstratie in 1983. Wat lang geleden al weer! En nu wandelden Isis en ik 's avonds laat door het Binnenhof. Het politieke centrum van Nederland! En je kunt er gewoon doorheen lopen. Geen bewakers of ridders in harnassen te bekennen. Best spannend. Er brandden nog hier en daar lichtjes binnen, maar dat waren anti-inbraaklampjes. Van volksvertegenwoordiging was op dit late uur geen sprake meer. Toch kon Isis zich niet weerhouden om even een blik naar binnen te werpen. Ze drukte haar neus tegen het raam.

"Psst!", siste ze, "Daar staat iemand!" Ik wilde al doorlopen. Maar ze hield me tegen. "Blijf nou effe staan, dit is heel gek!", zei ze. "Daar staat iemand, in het bijna donker. En hij staat helemaal stil."
"Dan denk ik dat het een pop is. Een ridder in harnas?", opperde ik.
"Nee, hij is redelijk modern gekleed. In pak. Hij heeft iets in z'n hand. Een microfoon!"
Ik werd ook nieuwsgierig en drukte m'n neus net zo tegen het glas. Daar stond inderdaad het silhouet van een man, met z'n armen langs z'n zij en een microfoon in z'n rechterhand. Hij stond daar roerloos, maar niet helemaal stil, want af en toe wiegelde hij wat. Maar hij was zeker niet van plan te gaan lopen of te gaan bewegen. Wie weet hoe lang hij daar al stond!

Het was duidelijk dat deze man daar stond en daar elke nacht stond. Het was iemand die niet sliep, iemand die alleen maar werkte. Maar als alle politici huiswaarts gekeerd waren, als iedereen de gezelligheid van z'n gezin en vrienden had opgezocht, bleef er voor deze man niets over dan te wachten op de volgende ochtend. Als een bevroren zombie te wachten op het krieken van de dag. Een absoluut spookachtige gewaarwording. Een koude rilling doortrok mijn hele lichaam bij het zien van deze in de tijd bevroren gedaante.

"Wat doet hij daar? Wie is hij?", vroeg ik. Ik raakte in de ban van deze figuur. Mijn ogen en ongetwijfeld ook die van Isis wenden aan het duister en steeds meer details werden zichtbaar. "Hij heeft een baardje... en hij heeft een bril...", analyseerde Isis correct de opdoemende details van deze gedaante. En toen viel bij mij het kwartje. "Mijn God... het is... het is... Ferry Mingelen!"