Loosing my religion-pill

Ik had een geloof. Het was een geloof in de werking van vitamines en anti-oxidanten. De theorie was als volgt. Veroudering wordt veroorzaakt door vrije radicalen, bijproducten van onze stofwisseling. Deze agressieve stofjes veroorzaken slijtage aan cellen, aderen en DNA. Maar er was een oplossing! Anti-oxidanten. Zij vangen de hardste klappen op, zodat ons lichaam dat groene blaadje kan blijven.

In reageerbuisjes blijkt de theorie inderdaad op te gaan. Uit een opeenstapeling van onderzoeken blijkt echter eveneens dat ons lichaam zich niet gedraagt als reageerbuis (behalve dan dat ook wij gaan koken als we boven een vuurtje worden gehouden). Erger nog, anti-oxidanten in pilvorm lijken de zaak alleen maar te verergeren en rimpels en aderverkalkingen te bevorderen.

Anti-oxidanten en vitamines hebben in de vorm van fruit en groente nog steeds een positief effect, maar onduidelijk is of dit komt omdat mensen die veel fruit en groente eten over het algemeen een gezondere levensstijl hebben, zoals bijvoorbeeld meer bewegen en minder roken. Ook is het mogelijk dat zich nog onontdekte stoffen en combinaties van stoffen schuilhouden onder schil en blad.

Tot overmaat van ramp lijken vrije radicalen, de kwaadaardige stofjes, ons lichaam juist aan te sporen zélf anti-oxidanten aan te maken waardoor er een verjongingseffect optreedt. En het gunstige effect van anti-oxidanten is er alleen maar omdat ze vrije radicalen aanmaken in het lichaam dat het lichaam weer aanspoort zelf anti-oxidanten aan te maken.....

Ik ben een grootgebruiker van anti-oxidanten sinds 1985. Al tweeëntwintig jaar rollen ze de rode loper voor me uit bij apotheek en drogist. Een inmiddels sterk geoxideerde rode loper.

Het is even slikken. Voorlopig blijf ik m'n pilletjes innemen, totdat ik wen aan het idee dat ik onbeschermd ben tegen kwaadaardige invloeden. Tot dan voel ik me een farao zonder piramide.

Bron: The antioxidant myth: a medical fairy tale - New Scientist