Intelligent design

De aarde krioelt van leven. Van mier tot mens, het is een wonder. Een beetje te veel een wonder om verklaard te worden uit standaard natuurwetten, zeggen sommigen. Sinds Darwin de evolutie heeft uitgevonden, bekvechten voor- en tegenstanders als apen om het laatste woord hierover. Is het complexe leven met de mens als (letterlijk) sprekend voorbeeld ontstaan door willekeurige mutaties? De gedachte dat wij hier door toeval in plaats van door een vriendelijke bebaarde zonderling zijn neergezet, is teveel om te verdragen voor sommigen.

Maar er valt niet veel meer in te brengen tegen de evolutietheorie. Fossielen, DNA-overeenkomsten en daadwerkelijk waargenomen evolutie laten zien dat we echt allemaal, schimmel, plant, dier en mens (die laatste groep hoort eigenlijk niet apart genoemd te worden, want we zijn dier in hart en nieren) één grote familie zijn en door verschillende omstandigheden zijn uitgegroeid tot verschillende organismen.

Het is daarom een beetje jammer dat gelovigen die graag de hand van God willen zien, zo tegen de evolutietheorie blijven schoppen. Daarmee ondermijnen ze alleen maar hun eigen geloofwaardigheid. Terwijl er buiten de evolutietheorie een hele wereld ligt te wachten waarin de hand van God onmiskenbaar te vinden is!

De natuurwetten blijken zo afgestemd te zijn, dat ze ideaal zijn voor het ontstaan van leven. De lading van het elektron bijvoorbeeld, had niet veel groter of kleiner moeten zijn, of atomen hadden nooit bestaan en daarmee geen moleculen, cellen, mensen. De zwaartekracht had niet veel groter of kleiner moeten zijn, of het heelal was kort na zijn ontstaan weer ineengeklapt of sterren waren nooit gevormd en daarmee geen planeten zoals de aarde. Hetzelfde geldt voor de zwakke en sterke kernkracht, de kosmische constante, de hubbleconstante, etc. etc.

De kans dat al deze krachten precies de goede waarden hebben, lijkt op de kans dat er een complete Boeing 747 ontstaat uit afval na een wervelstorm op een vuilnisbelt. Met andere woorden, het lijkt erop dat hier het werk van God te zien is.

Maar ontwikkelingen in de theoretische natuurkunde lijken een andere kant op te wijzen. Volgens een theorie is er niet één universum, maar vele, elk met andere natuurwetten. Elke denkbare combinatie van natuurwetten is dan mogelijk en wij wonen 'toevallig' in een universum waarin de natuurwetten zo zijn afgesteld dat ze gunstig voor leven zijn.

Maar wie heeft er nou gelijk? In 2007 wordt de LHC (Large Hadron Collider) in werking gesteld, een ongelooflijk grote deeltjesversneller in Zwitserland die elementaire deeltjes zoals protonen op elkaar laat botsen, waarbij temperaturen ontstaan die sinds de oerknal niet meer zijn voorgekomen. Het schijnt dat daarmee ook het bestaan van parallelle universa (universums vlak naast de onze, misschien maar een millimeter van ons vandaan, maar in een andere dimensie) kan worden aangetoond. Lukt dat, dan is God niet nodig om ons bestaan te verklaren. Lukt dat niet, dan is de discussie nog niet ten einde. Of wel, maar op een onverwachte manier, want het schijnt dat de LHC mini zwarte gaten kan creëren. Tegenstanders van LHC denken dat zo'n mini zwart gat de aarde kan opslokken.

Maar daarover later!