Tony Rawstein

Niemand is zo'n miskend genie als Tony Rawstein. Hij groeide op als schuchtere jongen in Manhattan, zoon in een rijk, welvarend en intellectueel gezin, maakte zijn school niet af en liep van huis weg. Hij leerde goochelen en jongleren van een zwerver met koudvuur die, voordat z'n ledematen het begaven, z'n vak wilde overdragen aan de eerste de beste idioot die voorbij kwam. Met het geleerde kunstje kon Rawstein geld verdienen en kwam hij in aanraking met de entertainmentindustrie.

Uiteindelijk belandde Rawstein in de hoogste kringen van de popcultuur die toen, jaren 60, tot bloei kwam en bleek hij over ongekende tekstuele talenten te beschikken. Zijn streetwise taalgebruik, in combinatie met zijn intellectuele achtergrond, leverde pakkende lyrics op van onnavolgbare klasse die werden gebruikt door The Rolling Stones, Pink Floyd en Frank Zappa. Hij stond erop dat zijn naam niet vermeld zou worden in de credits van de songs omdat hij vreesde dat dit een writer's block zou initiëren, iets waar hij zijn hele leven voor op de vlucht was.

Nadat hij diverse bands en artiesten tot wereldfaam had gebracht, raakte hij aan lager wal toen hun repertoire groot genoeg was en ze hem niet meer nodig hadden. Ander werk krijgen was onmogelijk, omdat zijn C.V., hoewel indrukwekkend, volkomen ongeloofwaardig overkwam.

Rawstein vluchtte naar West-Europa, waar hij in Nederland terechtkwam, de taal leerde en als tekstschrijver voor een reclamebureau ging werken. Zijn bekendste werk, "Leve de man van de SRV, van je hieperdepiep hoeree" bezorgde het levensmiddelenconcern gedurende jaren een ongekend sterke marktpositie.

Tegenwoordig leeft Rawstein een onproductief en teruggetrokken bestaan in Capelle a/d IJssel. Hij lijdt aan depressies en waanideeën. Hij schrijft slechts af en toe nog speeches voor prominenten waaronder minister-president Jan-Peter Balkenende. "Het gaat weer goed met Nederland", is een van zijn laatste teksten, waaruit blijkt dat hij zijn grip op de realiteit definitief verloren heeft.