Musicopy

Wel eens van Sena gehoord? Deze organisatie vraagt geld voor het gebruik van muziek op de werkplek. Ik, als eenmanszaak, moet betalen voor het gebruik van een radio. Maar het kan nog gekker.

Ik ontdekte nog een stichting die muziek achter slot en grendel wil: Musicopy. Deze stichting, onderdeel van Cedar (Centrum voor Dienstverlening Auteurs- en aanverwante Rechten) vraagt geld voor het kopiëren of publiceren van bladmuziek of songteksten. Ik heb op mijn blog enkele songteksten staan en zou hier € 6,50 per maand voor moeten betalen (het zal niet lang duren voor Musicopy hier achter komt, Google indexeert dit blog voortreffelijk). Musicopy houdt in haar tarieven overigens geen rekening met bezoekersaantallen.

Musicopy houdt razzia's onder amateur-muziekverenigingen om ze vervolgens met hoge rekeningen zo goed als op te doeken. Een citaat uit een pagina op hun website:

"Stichting Musi©opy heeft bij diverse controles sinds het begin dit jaar illegale bladmuziek aangetroffen bij amateur-muziekverenigingen. De controles werden o.a. uitgevoerd tijdens openbare uitvoeringen, meezingavonden, concoursen en buitenevenementen op diverse locaties. Bij de meeste controles werden illegale kopieën aangetroffen, variërend van enkele stuks tot grotere aantallen.

Tegen de betrokken amateur-muziekverenigingen worden op dit moment juridische maatregelen getroffen. De verenigingen zijn gesommeerd om per direct hun inbreuken te staken en om een schadevergoeding te betalen van minimaal € 500, - voor de door de rechthebbenden geleden schade. Mevrouw Van Kuik, accountmanager van Musi©opy zegt hierover: “helaas zijn vele verenigingen, ondanks de voorlichtingscampagne, zich nog niet voldoende bewust van de schade die ze componisten en tekstschrijvers berokkenen door op grote schaal bladmuziek te kopiëren. Het is de taak van Musi©opy om dit bewustzijn te vergroten, zodat verenigingen een reële vergoeding afdragen voor het gebruik van kopieën. Daarmee kunnen componisten, tekstschrijvers en muziekuitgevers, aan wie de vergoedingen worden uitgekeerd, hun creatieve werk voortzetten. Als daarvoor juridische maatregelen nodig zijn, schuwen we die zeker niet."

Ik ontdekte het bestaan van Musicopy bij het zoeken naar een songtekst op internet. Een website bleek opgedoekt en de tekst van de webmaster maakte duidelijk waarom:

"Helaas wordt het mij onmogelijk gemaakt door de organisatie van Musicopy om door te gaan met deze website. De personen achter deze organisatie komen op voor de belangen van muziekuitgevers die blijkbaar niet willen dat de songteksten gelezen worden. Oh nee, dat zeg ik verkeerd, ze willen er uiteraard geld voor hebben. Aangezien ik geen geld ga geven aan een organisatie die niet duidelijk laat zien aan wie zij het geven en hoe zij de inkomsten duidelijk verspreiden, ben ik dus helaas genoodzaakt om de website te stoppen. Ik heb dit jaren gedaan met liefde voor de teksten, maar dankzij organisaties zoals Musicopy wordt dat onmogelijk gemaakt."

Ik vraag me af hoeveel muzikanten achter dit staaltje van totalitair kapitalisme staan.

De website van Musicopy opent op dit moment met een scherm dat het bestaansrecht van de organisatie nog eens benadrukt. Blijkbaar nodig. In juni 2007 zijn Kamervragen gesteld, maar de Minister van Justitie concludeerde dat Musicopy in haar recht staat.

Vaarwel muziekverenigingen en karaoke-bars. Vaarwel muziek.

Link: Musicopy