Wishful thinking... helpt?

Op subatomair niveau gebeuren rare dingen. Deeltjes bestaan niet 'echt', maar zijn een waarschijnlijkheid. Pas als de waarnemer kijkt, verandert de waarschijnlijkheid in een feit: de golffunctie die de waarschijnlijkheid beschrijft valt ineen en wordt een deeltje.

Deze gedachte is behoorlijk controversieel: bestaat de werkelijkheid pas als het wordt waargenomen?

Op een universiteit in New Mexico hebben geleerden een nieuwe theorie bedacht. The survival of the fittest, de natuurwet die Darwin formuleerde om evolutie te verklaren, wordt toegepast op subatomaire deeltjes. Uit alle waarschijnlijke toestanden waarin een deeltje zich kan bevinden, wordt door de omgeving bepaald welke toestand het meest passend voor de situatie is. Nog voordat een waarnemer in het spel komt, is een bepaalde kwantumtoestand al verkozen tot winnaar en die zal later waargenomen kunnen worden.

Op deze manier is er dus toch een werkelijkheid ongeacht of we ernaar kijken.

Wie weet kunnen we de toestand van kwantumdeeltjes, en daarmee uiteindelijk onze realiteit, beïnvloeden, omdat ook wij deel zijn van hun omgeving. Als we maar heel graag willen dat een bepaalde toestand optreedt, neemt de kans daarop toe, een effect dat is waargenomen in laboratoria. Mensen kunnen toevalsgeneratoren via de wil beïnvloeden. Die invloed is maar heel licht maar desondanks significant.

Door wishful thinking maak je je wens concreet genoeg om de realiteit op fundamenteel niveau te beïnvloeden. Deze veranderde fundamenten zijn op hun beurt omgevingsfactoren voor andere deeltjes. Zo ontstaat een kettingreactie van processen die erop uit zijn om jouw wens te doen uitkomen.

The United Quantumstates of Utopia...

Links:
Quantum states undergo natural selection
Meta-analysis of mind-matter interaction experiments: 1959 to 2000
Spiegelogie