Ik krijg een bril

Mijn worst case scenario: een bril dragen. Brildragende vrouwen heb ik mijn leven lang al geen blik waardig gekeurd en ik wou er zelf ook maar niet aan beginnen. Brillen zijn hulpstukken voor visueel gehandicapten. Niet echt sexy. Ik heb ook al geen strenge schooljuf fetisj. Ook al zijn ze in Italië 'bril'jant in het opfraaien van deze smet op het menselijk gezicht, dat zegt niks. Er zijn vast ook landen waar kunstbenen worden opgefraaid met bloemmotiefjes.

Isis zou het liefste elke dag een oogtest doen om de kans om een bril te dragen maar zo groot mogelijk te maken. Helaas voor Isis, haar ogen zijn volmaakt rond en haar lenzen perfect accomoderend.

Ik heb een cilindrische afwijking, waardoor het brandpunt van mijn oog een brandlijn wordt. Daar hebben mijn ogen, maar vooral mijn hersens onder te lijden. Er wordt wat afgecorrigeerd in die grijze hersencelletjes. Ik heb op zich prima ogen, als ze maar niet eivormig waren.

Verwacht niet mij binnenkort met bril op te zien rondlopen. Ik zou me een goudvis voelen, achter dat vettige, beslagen glaswerk. Ik draag 'm alleen achter de computer. Een tijdje.