Roodkapje

Sprookjes verbergen vaak een diepe wijsheid. Voor de uitvinding van het schrift werden sprookjes doorgegeven van mond tot mond (vandaar het woord sprookje). Daarmee geven sprookjes uitdrukking aan wat er in de hoofden van de mensen speelde, wat er vanuit het collectief onbewuste via vertelsels opborrelde. Sommigen gaan zelfs zover dat sprookjes ons een beeld kunnen geven van verleden, heden en toekomst van de mensheid.

Neem nou het sprookje van Roodkapje. Roodkapje is eerst naïef en moet door haar moeder op de gevaren in de wereld gewezen worden: ga niet van het pad af, denk aan de wilde dieren. Een ongelooflijk pril stadium van de mensheid.
Wanneer zij de wolf ontmoet, heeft het dier nog geen vat op haar. Het kwaad is te herkenbaar. De wolf gaat naar het huis van grootmoeder en eet haar op. Hij doet haar kleren aan en gaat in haar bed liggen wachten op Roodkapje. Hij heeft als het ware de gedaante van grootmoeder, de grote moeder, overgenomen. De grote moeder staat voor de natuur. Het kwaad is nu verborgen en heeft zich meester gemaakt van de hele natuur, de omgeving van de mensheid. Het kwaad kan hier gezien worden als het (te ver doorgetrokken) kapitalisme, die genen manipuleert, ontbost, milieu vervuilt. Wat de natuur vroeger vanzelfsprekend voortbracht, wordt eerst door het kapitalisme als schaars goed gemaakt, om het daarna zelf kunstmatig te produceren (bijvoorbeeld lekker smakende tomaten in de supermarkt).
Wanneer Roodkapje het huisje van grootmoeder binnenkomt, herkent ze niet de wolf, maar denkt met grootmoeder te doen te hebben. Maar haar valt een aantal kenmerken op die niet lijken te kloppen. De zintuigen, oren, ogen en mond, zijn te groot. Hier zien we de (multi)media, die de mensheid als het ware hypnotiseert waardoor zij niet in staat is het gevaar te zien.
Roodkapje wordt nu zelf volledig opgeslokt door de wolf en verdwijnt in het diepe duister. De mensheid is in een zeer duistere periode terechtgekomen.
Dan komt de jager. Hij hoort vreemd gesnurk, komt kijken en ziet ogenblikkelijk dat het de wolf is die in bed ligt. Hij is dus niet door de illusie te beïnvloeden en ziet er onmiddellijk doorheen. Een man die in contact staat met de natuur. Hij was al langer op zoek naar de wolf om hem te doden, maar pas nu de wolf grootmoeder en Roodkapje verslonden heeft, heeft hij vat op hem. Het kwaad heeft zich kenbaar gemaakt, is expliciet geworden en de jager, de mens met kennis van de natuur en zijn wetten, kan dit kwaad nu eindelijk doden. Hij snijdt de buik van de wolf open en haalt Roodkapje en grootmoeder heelhuids tevoorschijn. Dan stopt hij stenen in de buik van het beest en naait 'm dicht. De wolf ontwaakt, heeft dorst, loopt naar de put en valt in de diepte ervan omdat de zwaarte van de stenen hem voorover doen vallen. Het kwaad zal door zijn eigen vraatzucht ten onder gaan. Grootmoeder wordt beter, Roodkapje krijgt een wijze les van de jager en het sprookje eindigt.

Luister hier naar het sprookje.