Voedingscentrum: niet zo eerlijk over eten
Voedingscentrum.nl lanceerde een nieuwe reclamecampagne: "Jij betaalt het, dus jij bepaalt het", waarin je verteld wordt dat jouw koopgedrag invloed heeft op het welzijn van dieren in de bio-industrie. Dat klopt niet.
Natuurlijk, elke consument kan voor zichzelf een afweging maken. Maar de consument als groep, als massa, is een vrij onbestuurbaar geheel en beantwoordt aan heel andere gedragswetten dan het individu. Vergelijk het met een roeibootje en een olietanker. De maakbaarheid van de samenleving is achterhaald. Als we nu nog geen scharrelvlees kopen, gaan we het nooit doen!
Jij betaalt het, dus jij bepaalt het... hiermee wordt de schuldvraag direct op het bordje van de consument gelegd. Want door zijn verwerpelijke neiging de kiloknaller in zijn winkelwagentje te leggen, lijden dieren een afschuwelijk bestaan.
Dat is een misvatting. Want de uitvinders, de uitvoerders en de sponsors van intensieve veeteelt zijn de enige echte schuldigen. De consument zal altijd voor goedkoop gaan. Dat is een natuurwet. Daarom zijn gesubsidieerde spotjes die deze consumentenneiging proberen om te buigen naar moreel gedrag gedoemd om te mislukken.
Wat wél kan veranderen is de keuzevrijheid die de consument heeft. Als er geen gemarteld vlees meer in de supermarkt ligt, wordt het ook niet meer gekocht. Morele kwesties laat je niet over aan marktwerking. Daarom is welzijn van dieren een taak van de overheid.
Maar dan moet dierenwelzijn wel eerst als een morele kwestie beschouwd worden en dat wordt het nog niet.
Want de Europese Unie bijvoorbeeld subsidieert de intensieve veehouderij nog steeds. En het CDA is onthutst over de spotjes van het Voedingscentrum. Niet omdat ook zij vinden dat de consument onterecht verantwoordelijkheid in de schoenen wordt geschoven, en niet omdat het leed van dieren ook hun aan het hart gaat, maar omdat ze vrezen voor imagoschade van de veeteelt en: "dat niet vaststaat dat dieren met ruimere huisvesting een beter leven hebben".
Dit spotje van het Voedingscentrum legt de vinger op de zere plek. Want wij moeten ons op veel meer manieren naar een betere wereld toe consumeren. Onbespotener eten voor een beter milieu. Schoner rijden voor minder broeikaseffect. Allemaal overheidstaken die de overheid middels Postbus 51 spotjes efficiënt van zich af weet te delegeren.
Trap er niet meer in. Consumeer je voortaan een slag in de rondte en bekommer je niet meer om wat je koopt, eet of verbruikt. Zet regering en overheid onder druk om eindelijk écht iets aan de problemen te doen.
Natuurlijk, elke consument kan voor zichzelf een afweging maken. Maar de consument als groep, als massa, is een vrij onbestuurbaar geheel en beantwoordt aan heel andere gedragswetten dan het individu. Vergelijk het met een roeibootje en een olietanker. De maakbaarheid van de samenleving is achterhaald. Als we nu nog geen scharrelvlees kopen, gaan we het nooit doen!Jij betaalt het, dus jij bepaalt het... hiermee wordt de schuldvraag direct op het bordje van de consument gelegd. Want door zijn verwerpelijke neiging de kiloknaller in zijn winkelwagentje te leggen, lijden dieren een afschuwelijk bestaan.
Dat is een misvatting. Want de uitvinders, de uitvoerders en de sponsors van intensieve veeteelt zijn de enige echte schuldigen. De consument zal altijd voor goedkoop gaan. Dat is een natuurwet. Daarom zijn gesubsidieerde spotjes die deze consumentenneiging proberen om te buigen naar moreel gedrag gedoemd om te mislukken.
Wat wél kan veranderen is de keuzevrijheid die de consument heeft. Als er geen gemarteld vlees meer in de supermarkt ligt, wordt het ook niet meer gekocht. Morele kwesties laat je niet over aan marktwerking. Daarom is welzijn van dieren een taak van de overheid.
Maar dan moet dierenwelzijn wel eerst als een morele kwestie beschouwd worden en dat wordt het nog niet.
Want de Europese Unie bijvoorbeeld subsidieert de intensieve veehouderij nog steeds. En het CDA is onthutst over de spotjes van het Voedingscentrum. Niet omdat ook zij vinden dat de consument onterecht verantwoordelijkheid in de schoenen wordt geschoven, en niet omdat het leed van dieren ook hun aan het hart gaat, maar omdat ze vrezen voor imagoschade van de veeteelt en: "dat niet vaststaat dat dieren met ruimere huisvesting een beter leven hebben".
Dit spotje van het Voedingscentrum legt de vinger op de zere plek. Want wij moeten ons op veel meer manieren naar een betere wereld toe consumeren. Onbespotener eten voor een beter milieu. Schoner rijden voor minder broeikaseffect. Allemaal overheidstaken die de overheid middels Postbus 51 spotjes efficiënt van zich af weet te delegeren.
Trap er niet meer in. Consumeer je voortaan een slag in de rondte en bekommer je niet meer om wat je koopt, eet of verbruikt. Zet regering en overheid onder druk om eindelijk écht iets aan de problemen te doen.
gepost door Felix om 5:52 p.m.
2 Reacties:
Als de indivuduele consument volgens een natuurwet (die ik niet ken) altijd voor goedkoop gaat, waarom zouden instituties dan niet handelen volgens dezelfde natuurwet? Als het individu geen verantwoordelijk draagt omdat ze onder dwang van de natuurwet geen vrijheid heeft (de natuurwet bepaalt immers de keuze), waarom zouden instituties (de tweede kamer als afvaardiging van de keuzes van al die individuen) dan opeens wel verantwoordelijkheid kunnen dragen?
Het is gebruikelijk dat een organisatie meer is dan de optelsom van zijn individuen en dus beantwoordt aan andere wetten. De natuurwet die consumenten voor goedkoop laat kiezen is armoede of in ieder geval beperkte financiële middelen. De consument bepaalt niet dat er gruwelijke productie van voedsel moet plaatsvinden. Die keuze wordt gemaakt door voedselproducenten, gestuurd door marktwerking, een andere 'natuurwet'. Ook hen valt daarom niet veel te verwijten. De overheid echter is wel in staat grenzen te stellen, te bepalen wat nog wel en wat niet meer toelaatbaar is.
Zolang de consument zich (mede) verantwoordelijk blijft voelen voor immorele voedselproductie, kunnen de werkelijke verantwoordelijken hun gang gaan. Daarom vraag ik me af wie de financiers zijn van deze campagne van Voedingscentrum en wat de achterliggende motivatie is.
Een reactie posten
<< Home