All in the family

Thuis keken we al televisie vanaf mijn geboorte. Op het moment dat mijn kinderogen de beelden actief kon gaan opslaan in mijn tere kinderziel, was er de V.P.R.O. (toen nog met puntjes) op de beeldbuis, met eerst een A.A.P. filmpje (Associated Artists Production) van Popeye. Ik leefde altijd op, want ik was dol op apen. Die kwamen niet maar Popeye vond ik ook erg leuk. En daarna: All in the family. Een geweldige serie. Toen, en eigenlijk nu nog, vond ik ons huisgezin op het gezin van All in the family lijken.

Aan het hoofd van het gezin stond Archie Bunker, een chagerijnige man die dodelijk vermoeid thuiskwam van werk. "Edith, I'm home!", riep hij altijd, hing z'n jas en hoed op en ging op zijn stoel zitten, een stoel speciaal voor hem gereserveerd. Vervolgens kwam de hyperactieve, wat verwarde Edith uit de keuken gerend met z'n biertje. Ze droeg de keukenschort die ze altijd droeg en rende even snel de keuken weer in om de maaltijd verder te bereiden. Dan hadden we Gloria en haar vriend Michael, de idealisten van de familie. Hun progressieve opvattingen botsten telkens met de conservatieve ideeën van Archie. Het was geen vrijblijvende sitcom en het ging vaak hard tegen hard. Taboes werden nauwelijks geschuwd.

De serie was erg bijzonder, omdat het tot dan toe onbespreekbare onderwerpen bespreekbaar maakte, zoals racisme, homoseksualiteit en emancipatie. De serie werd ongekend populair in Amerika en daarbuiten.

M'n vader had uiterlijk en in gedrag wel wat weg van Archie en mijn moeder kon het sloofje zijn zoals dat door Edith uitgebeeld werd. Ik kan de afleveringen niet bekijken zonder die link te leggen. Een bijzondere serie, uniek in zijn soort.

De begintune spreekt boekdelen. En eigenlijk heel actueel met het opkomende polder-neo-conservatisme.

Boy, the way Glenn Miller played. Songs that made the Hit Parade.
Guys like us, we had it made. Those were the days.

Didn't need no welfare state. Everybody pulled his weight.
Gee, our old LaSalle ran great. Those were the days.

And you know who you were then. Girls were girls and men were men.
Mister, we could use a man like Herbert Hoover again.

People seemed to be content. Fifty dollars paid the rent.
Freaks were in a circus tent. Those were the days.

Take a little Sunday spin, go to watch the Dodgers win.
Have yourself a dandy day that cost you under a fin.

Hair was short and skirts were long. Kate Smith really sold a song.
I don't know just what went wrong. Those Were The Days.

En tot slot: "All in the family was recorded in front of a live audience."