After the zombies

Wat waren we blij toen we hoorden dat onze vader, vanaf zijn geboorte in diepe slaap, in aanmerking kwam voor het raketprogramma.

Wij waren, net als zovelen op onze planeet, kinderen van ouders die in een diepe comatueuze slaap verkeerden, de meesten al sinds geboorte. Vele generaties geleden had men besloten tot een drastische maatregel, namelijk het inbrengen van een stukje DNA in ons erfelijk materiaal, zodat driekwart van de mensheid degradeerde tot het niveau van zombie. Deze drastische maatregel was nodig geweest om het voedsel- en energieprobleem op te lossen. Het vernietigen van een groot deel van de mensheid was misschien efficiënter geweest, maar het aanrichten van een holocaust was in die tijd nicht im frage. Daarom bleef er slechts één oplossing over: het in slaap brengen van het grootste deel van de beschaving, in hoop op betere tijden. Sindsdien bestaat een belangrijk deel van onze dagelijkse activiteit in het in leven houden van deze zombies door hen zombie-limonade toe te dienen, een goedkoop melkachtig suikerwater.

Hadden we maar geweten dat we niet lang daarna slachtoffer werden van een komeetinslag op onze planeet, waarmee het voedselprobleem zich vanzelf oploste omdat een groot deel van de mensheid stierf. Jammer genoeg zagen we het kosmische rotsblok van tevoren niet aankomen en zitten we nu opgezadeld met een nutteloos en lastig stukje DNA in onze cellen. Dit DNA er weer uit halen behoort voorlopig nog niet tot de mogelijkheden, omdat de komeetinslag onze technologie terugwierp tot de middeleeuwen.

We speelden met de gedachte om de zombies niet langer te voeden. Het natuurlijk laten uitsterven van de zombies zou het zombie-DNA misschien elimineren. Maar helaas, ook gezonde mensen hebben het zombie-DNA onder de leden, alleen in recessieve vorm. Met als gevolg dat gezonde ouders soms zombie-baby's baren. En ook seks tussen gezonde mensen en zombies valt niet volledig te voorkomen... een continue erectie is een belangrijk kenmerk van een authentieke zombie.

Het verdriet onder familieleden van zombies is groot. Nooit zullen onze zombievrienden het daglicht zien.

Langzaam krabbelen we weer omhoog uit het diepe dal en we mogen ons verheugen in de dageraad van het ruimtevaarttijdperk. En dat slechts 85 jaar na de middeleeuwen!

Met de komst van de raket is een belangrijke doorbraak bereikt. Zombies blijken bij extreme G-krachten, zoals die optreden bij het opstijgen van een raket, hun bewusteloosheid te verliezen en voor even, slechts een tiental seconden, bij vol bewustzijn de wereld om hen heen te kunnen waarnemen.

Het ontwaken van zombies bij extreme G-krachten blijkt een gat in de markt te zijn. Overal stijgen raketten op en dalen zombies aan parachutes weer omlaag, met een gelukzalige glimlach op hun gezicht. We zijn eindelijk in staat om ook zombies gelukkig te maken, al is het maar voor een paar seconden.

Het wachten is op betere tijden waarin onze technologie in staat is het DNA voor eens en voor altijd te zuiveren van deze rampzalige dwaling die de mensheid moest ondergaan.

Zover is het niet gekomen. De massale lancering van raketten heeft onze planeet in een versneld broeikaseffect gebracht. Temparaturen stijgen met een gemiddelde van 20 graden per jaar. Ik schrijf deze tekst op een bord dat bestaat uit een speciale metaallegering dat pas smelt bij een temperatuur van 520 graden Celsius. Hopelijk smelt het bord niet en wordt het ooit gevonden, door overlevenden of door buitenaardse bezoekers. Wij en de zombies zijn dan al tot as vergaan, maar misschien kunnen anderen lering trekken uit ons verleden.