Mijndert & Mijntje (1)

De avonturen van Mijndert & Mijntje
Deel 1

Mijndert en Mijntje krijgen een zoon

Mijndert en Mijntje zaten gezellig samen thuis en negeerden elkaar volkomen. Maar plotseling kwam daar verandering in, toen Mijndert vroeg: "Hoe heet jij?" "Ik heet Mijntje", antwoordde Mijntje, niet van haar breiwerkje opkijkend.
"Wat doe je daar?", ging Mijndert verder. "Ik brei sokjes voor ons aanstaande zoontje", pruilde Mijntje haar lippen van ontroering. Ook bij Mijndert leek er een traantje in zijn ooghoek te parelen.
Plotseling werd er gebeld. "Doe jij even open, Mijndert?", vroeg Mijntje, "ik zit net in een ingewikkelde reeks van rechten en averechten." Galant stond Mijndert op en maakte een gat in het huis door de deur te openen. Daar stond hun aanstaande zoon."Ik kom van adoptiebureau 'Het Fijne Gezinnetje'", zei de goedaardige slungel op de stoep. "U heeft mij besteld. Ik ben uw nieuwe erfgenaam." "Ah", zei Mijndert, "kom binnen. Doe alsof je thuis bent."
De goedaardige slungel stapte binnen en nam het interieur in zich op. Zo kwam het dat hij Mijntje niet zag zitten en vroeg: "Woont u hier alleen?" "Ja", zei Mijndert, "samen met Mijntje, die hier ook alleen woont" en hij wees met zijn voet naar het mensje in de stoel, dat inwendig steken telde. "Dat zullen uw sokjes worden", sprak Mijndert plechtig. De goedaardige slungel keek naar de knoop wol op de prikker van Mijntje. Nu keek Mijntje plotseling op en zag haar zoon. "Zeg, moet jij je huiswerk niet maken, knul?", vroeg ze. "Ja ma", antwoordde de zoon en hij liep met zijn schooltas naar zijn slaapkamer.
"'t Is me er eentje", zei Mijntje, "daar zullen we nog de handen aan vol hebben, wat ik je brom."