De tijd raakt op
Iedereen kent het effect dat tijd soms heel snel en soms heel langzaam kan gaan. Snel in een weekend, langzaam bij de tandarts bijvoorbeeld. Dat is natuurlijk een psychologisch fenomeen, maar volgens een nieuwe theorie gaat de tijd daadwerkelijk steeds langzamer en zal ooit volledig tot stilstand komen.
Het universum dijt uit en doet dit bovendien steeds sneller. Dat is een vreemd verschijnsel. Want nadat het universum door de oerknal ontstond, zou je verwachten dat, door de zwaartekracht van alle sterren, de uitdijing afgeremd zou worden of hooguit constant in snelheid zou zijn. De versnelde uitdijing stelt astronomen voor een raadsel. Om een verklaring te geven voor de versnelling is donkere energie in het leven geroepen, een term die de lading dekt maar nog niets verklaart. Tot nu toe is de oorsprong van deze donkere energie nog niet gevonden.
José Senovilla van de University of the Basque Country in Spanje kwam met het lumineuze idee om de versnelde uitdijing te verklaren door te stellen dat de tijd in vaart vermindert.
Zijn idee is inmiddels verschenen in Physical Review D en is gebaseerd op de gedachte dat ons universum op een soort membraan ligt dat zweeft in een hoger-dimensionale ruimte. Er zweven meer van dit soort membranen in die ruimte. Niet alle membranen hebben een universum met drie ruimte-dimensies en één tijd-dimensie zoals het onze. Sommige kunnen bijvoorbeeld twee tijd-dimensies hebben (een soort Harry Potter wereld) of geen. Een tijd-dimensie kan ook nog eens langzaam in een ruimte-dimensie veranderen.
Senovilla vroeg zich af hoe zo'n omzetting van tijd naar ruimte eruit zou zien als ons universum dit zou overkomen. Hij vond dat dit overeenkwam met de versnelde uitdijing die we momenteel zien. Tijd wordt langzamerhand omgezet in een extra ruimte-dimensie, zodat we uiteindelijk in een universum komen met vier ruimte-dimensies en een stilstaande tijd, als een bevroren foto.
Zijn theorie lijkt misschien vergezocht, maar misschien minder vergezocht dan de huidige aanname die donkere energie nodig heeft om de boel te verklaren.
Link: Physical Review D
Het universum dijt uit en doet dit bovendien steeds sneller. Dat is een vreemd verschijnsel. Want nadat het universum door de oerknal ontstond, zou je verwachten dat, door de zwaartekracht van alle sterren, de uitdijing afgeremd zou worden of hooguit constant in snelheid zou zijn. De versnelde uitdijing stelt astronomen voor een raadsel. Om een verklaring te geven voor de versnelling is donkere energie in het leven geroepen, een term die de lading dekt maar nog niets verklaart. Tot nu toe is de oorsprong van deze donkere energie nog niet gevonden.
José Senovilla van de University of the Basque Country in Spanje kwam met het lumineuze idee om de versnelde uitdijing te verklaren door te stellen dat de tijd in vaart vermindert.
Zijn idee is inmiddels verschenen in Physical Review D en is gebaseerd op de gedachte dat ons universum op een soort membraan ligt dat zweeft in een hoger-dimensionale ruimte. Er zweven meer van dit soort membranen in die ruimte. Niet alle membranen hebben een universum met drie ruimte-dimensies en één tijd-dimensie zoals het onze. Sommige kunnen bijvoorbeeld twee tijd-dimensies hebben (een soort Harry Potter wereld) of geen. Een tijd-dimensie kan ook nog eens langzaam in een ruimte-dimensie veranderen.
Senovilla vroeg zich af hoe zo'n omzetting van tijd naar ruimte eruit zou zien als ons universum dit zou overkomen. Hij vond dat dit overeenkwam met de versnelde uitdijing die we momenteel zien. Tijd wordt langzamerhand omgezet in een extra ruimte-dimensie, zodat we uiteindelijk in een universum komen met vier ruimte-dimensies en een stilstaande tijd, als een bevroren foto.
Zijn theorie lijkt misschien vergezocht, maar misschien minder vergezocht dan de huidige aanname die donkere energie nodig heeft om de boel te verklaren.
Link: Physical Review D
Labels: astronomie, ruimte / tijd
0 Reacties:
Een reactie posten
<< Home